Ամուսնալուծությունից մեկ տարի անց ես հանդիպեցի իմ նախկին կնոջը.
Ուղղակի ապշեցի
Կինս արտաքուստ դադարել էր ինձ դուր գալ: Օրեցօր ավելի էի հիասթափվում: Գեղեցիկ սանրվածքի փոխարեն գնալով նրա գլխին քաոս էր։
Նա մոռացել էր մատնահարդարման մասին։ Նախկինում կինս սիրում էր գեղեցիկ հագուստ, գիտեր, թե ինչպես ընտրել ոճային իրեր, գեղեցիկ տեսք ուներ, իսկ հիմա, միայն իրեն հարմար լինի։ Սովորաբար նա հագնում էր սպորտային տաբատ, ինչ-որ ճմռթված սվիտեր, սպորտային կոշիկներ։
Նույն հագուստով քնում էր, նույն հագուստով մնում էր ողջ օրը: Մոռացել էր ինչ է դիմահարդարումը և ինչպես դա անել։ Առավոտը սկսվում էր նրանով, որ նա, երբեմն առանց լվացվելու, անմիջապես վազում էր խոհանոց՝ նախաճաշ պատրաստելու, հետո ճաշ, հետո ընթրիք։
Ավելի վաղ նա նիհար էր, հետևում էր իր քաշին, զբաղվում էր սպորտով, յոգայով և ճիշտ սնվում։ Եվ երբ վերջին անգամ նրան տեսամ նա ուներ հսկայական փոր, թափթփված տեսք, նույնիսկ ոտքերը չէր սափրում:
Սար սափելի պատկեր էր: Աշխատավայրում, փողոցում ես տեսնում էի գեղեցիկ, կոկիկ, խնամված կանանց, իսկ տուն վերադառնալով տեսնում էի իմ կնոջը՝ թափթփված, անխնամ, միշտ հոգնած ու դժգոհ:
Այսպիսով, ես որոշում կայացրի, որ չեմ ուզում լինել նման սա րսափելի կնոջ հետ և թողեցի նրան: Երկու տարի անց մենք պատահաբար հանդիպեցինք: Իմ առջև մի շքեղ կին էր, գեղեցիկ, խնամված: Նրանից հայացք կտրել չէր լինում: Որքան մեծ եղավ իմ զարմանքը, երբ հասկացա, որ դա իմ նախկին կինն է:
Ես աչքերիս չէի հավատում: Ես ապշած էի տեսածիցս։ Նա հագել էր գեղեցիկ զգեստ, որն ընդգծում էր նրա կուր ծքն ու գ ոտկատեղը։ Գեղեցիկ մազեր, դիմահարդարում և նրա աչքերը.. Նրանք փայլում էին: Այն «սար սափելի կնոջից» ոչինչ չէր մնացել: Նա իսկական թագուհի է:
Ես շփոթված ու հիացած մոտեցա նրան, ողջունեցի: Նա սառը պատասխանեց իմ ողջույնին: — Դու իսկական գեղեցկուհի ես, շքեղ տեսք ունես:
— Ես նույն այն կինն եմ, որին դու լքեցիր, այն կինը, որ առավոտից մինչ երեկո հոգ էր տանում քո մասին, որը քեզ երկու որդի էր պարգևել, որին ծն նդաբերությունից հետո ժամանակ էր պետք վերականգնվելու համար, որի քաշը ավելացել էր, որովհետև կր ծքով կերակրում էր զավակին, այն կինը,
որը ճամանակ չուներ նույնիսկ հայելու մեջ նայելու, որովհետև առավոտյան նախաճաշ էր պատրաստում ամուսնու համար, հետ ճաշ, հետո ընթրիք, այն կինը, որն ինքնամոռաց նվիրվել էր ամուսնուն, երեխաներին, որը համբերատար տանում էր սկեսուրի բոլոր քմահաճույքները, այն կինը, որը մոռացել էր գեղեցիկ ու ոճային հագուստի մասին, որովհետև ամբողջ ժամանակ տանը նստած էր երեխաների հետ:
Անկեղծ ասած, ես հենց այդ պահին հասկացա, թե ինչ հիանալի կին եմ ունեցել։ Շատերը, նման կնոջ մասին, կարող են միայն երազել, բայց ես ունեցել եմ, բայց, ց ավոք, չեմ գնահատել: Մեր ամու սնալուծության մեղավորը ես եմ։ Ես իմ ձեռքով քանդեցի մեր ընտանիքը։ Միայն հիմա հասկացա, թե ինչ գանձ եմ կորցրել։ Ես չգնահատեցի
ճակատագրի նվերը, դրա համար էլ կորցրի այն։ Կյանքը արժեքավոր դաս է տվել, որից ես հետևություններ եմ արել, բայց ցա վոք արդեն ուշ է ինչ որ բան փոխելու համար:
Եթե ձեր կյանքում կին կա, հնարավորություն տվեք նրան կին լինել ձեր կողքին, գնահատեք նրան:
