Երեկ տուշոնկի զավոդի սմենից տուն վերադառնալիս մի արտառոց դեպքի ականատես եղանք․ ․
Աստիճանների մոտ կանգնած էին մեր հարևանի երկու երեխաները։Երեկ ուշ երեկոյան ես ու ամուսինս վերադառնում էինք տուն և հայտնաբերեցինք, որ մեր դիմացի հարևանների երկու փոքր երեխաներըս նստած են աստիճաններին։
Աղջիկը մոտ 9-10 տարեկան է, տղան էլ 3-4 տարի փոքր։ Երեխաները սպա սում էին մորը, հավ անաբար վաղուց․ գրքերն ու տետրե-
րը դրված էին գետնին։
Վերջին 3 ամսվա ընթացքում, ինչ մենք այստեղ ենք տեղա փոխվել, նման բան արդեն մի քանի անգամ տեսել եմ, բայց երեխաների անունները չգիտեմ։ Մինչ ամուիսնս բացում էր դուռը, ես երեխ աներին հարցրեցի, արյդո՞ք նրանց պետք է մերօգնությունը։
Աղջիկն էլ պատասխանեց, որ շուտով իրենց մայրիկը կվերադառնա։ Մտանք ներս, փակեցինք դուռը, 1 ժամ անց մոտեցա դռանը և
լսեցի երեխաների ձայները, այսինքն դեռ աստիճաններին նստած էին։Ես ժամանակ առ ժամանակ հետևում էի նրանց։Այնպիսի ապ-
րումների մեջ էի, քանի որ ես ինքս էլ մանուկ հասակում հայտնվել էի նման իրավիճակում և շատ լավ էի հասկանում երեխաներին։
Ի վերջո, չդիմացա։ Բացեցի դուռը և փոքրիկներին առաջարկեցի գալ թեյ խմելու կամ սանհագույցից օգտվելու, եթե կա դրա կարի-
քը։ Բայց աղջիկը կրկին հրաժարվեց՝ բացա տրելով, որ մայրն արդեն զանգել է և ասել, որ ճանա պարհին է։Նրա ասածն ինձ մի քիչ
հանգստացրեց։ Երեխաներն արդեն վերջացրել էին դասերը, և քույրը եղբորը հեռախսոսվ ինչ-որ վիդեոներ էր ցույց տալիս, նկատե-
ցի, որ տղան անտրամադիր է։
Երևի կես ժամ անց դռան հետևից ձայներ լսեցի։ Հասկացա, որ մայրն է վերադարձել։ Միայն այդ ժամանակ թեթևություն զգացի։ Մի-
անշանակ ես ու ամուսինս չէինք նեղացնի երեխաներին, եթե նրանք ներս գային։ Բայց այնու ամենայնիվ, նրանք մեզ չեն ճանաչում,
երևի դրա համար էլ հրաժարվեցին գալ։Իսկ եթե դուք հայտ նվեիք նման իրավիճակում, կցանկ անայիք, որ երեխաները ձեզ սպասեն
աստիճաններին թե՞ հարևանների տանը։
