Զոքանչս փորձեց խայտառակել ինձ հյուրերի մոտ, բայց չէր սպասում իմ պատասխանին
Իմ անունը Անդրեյ Է: Ընտանիքս ինձ համար ամենակարևորն է ։ Իմ հայրը ինձ նման արժեքներով է դաստիարակել։ Նա միշտ ասել է, որ աշխարհում ոչինչ չի կարող ավելի կարևոր լինել ընտանիքից և հարազատներից։ Նա միշտ օգնել է հարազատներին ինչպես ֆինանսապես, այնպես էլ մարդկային առումով ։Դժբ ախտաբար, հայրս մահացավ, բայց նրա արժեքները հավերժ մնացին ինձ հետ ։
Երիտասարդ տարիներին ես փորձեցի հասնել հաջողության և ֆինանսական կայունության: Դա իզուր չէր ։ Երբ հայրս մա հացավ, ես դարձա ընտանիքի ղեկավար։ Հիմա ես լիովին ապահովում եմ իմ մորը և թույլ չեմ տալիս նրան աշխատանք փնտրել ։ Ես կարծում եմ, որ ֆինանսական կայունությունը ընտանիքում բացառապես տղամարդկանց պարտականությունն է ։Այս պահին ես 35 տարեկան եմ։ Արդեն տասը տարի է ամուսնացած եմ ։ Իհարկե, անմիջապես կարելի է կռահել, որ իմ կինը չի աշխատում: Ես լիովին ապահովում ե
Իհարկե, անմիջապես կարելի է կռահել, որ իմ կինը չի աշխատում: Ես լիովին ապահովում եմ ընտանիքս ՝ անհրաժեշտ ամեն ինչով ։ Երբ կնոջս մայրը թոշակի անցավ, ես նրան առաջարկեցի թողնել աշխատանքը, քանի որ ցանկանում էի հեշտացնել նրա կյանքը: Ես աշխատում եմ նավթային արդյունաբերության ոլորտում։ Աշխատում եմ ղեկավար պաշտոնում, գործուղումների այլևս չեմ գնում, մշտապես գտնվում եմ քաղաքում ։ Ես ներկա եմ յուրաքանչյուր ընտանեկան տոնի: Իհարկե, բոլոր տոնակատարություններն անցնում են իմ հաշվին։ Ուստի, հարազատներս սիրում են գալ մեզ մոտ տոներին:Ես երբեք չեմ ափսոսում գումար, քանի որ ընտանիքս կարևոր է ինձ համար: Սակայն զոքանչս վերջերս շատ հաճախ է սկսել նման տոնակատարություններ կազմակերպել։ Ես նույնիսկ վճարել եմ նրա հեռավոր հարազատների տարեդարձների համար, որոնց հետ ընդհանրապես կապ չունեմ ։
Եվ ահա մի օր իմ զոքանչը չափից շատ ալկոհոլ խմեց և սկսեց վիճել իր քրոջ հետ ։ <<Այս ընտանիքում ես եմ գլխավորը։ Ես ծնել եմ այնպիսի դուստր, ով կարողացել է հարուստ ամուսին գտնել: Դա ապացուցում է, որ աշխարհը կառավարում են կանայք, այլ ոչ թե տղամարդիկ>>,- ասաց զոքանչս։ Ես ցնցված էի նման պահվածքից և խնդրեցի նրան հանգստանալ, ինչին զոքանչս պատասխանեց:
<<Լռիր, քեզ ոչ ոք թույլ չի տվել խոսել: Այստեղ ես եմ գլխավորը:>> Այդ ժամանակ իմ համբերությունը մոտեցավ իր ավարտին, և ես ասացի նրան: <<Այստեղ գլխավոր չկա, բոլորս հավասար ենք ։ Քեզ գլխավոր համարելու համար գոնե պետք է բնակարան գնեիր բոլոր նրանց, ովքեր այստեղ ներկա են ։ Դու ապրում ես իմ հաշվին: Ես վճարում եմ քո բոլոր առողջարանների տոմսերի և այլ քմա հաճույքների համար,ուստի ավելի լավ է լռես:>> Հաջորդ օրը զոքանչս զանգահարեց և նե րողություն խնդրեց, բայց իմ մեջ տհ աճ նստվածք մնաց այս իրադարձությունից հետո:
