Կյանքը անկանխատեսելի բան է, ոչ ոք ապահովագրված չէ անհաջողությունից․․․Օրեր առաջ հայրս մի մուրացկան էր բերել մեր տուն
Կյանքը անկանխատեսելի բան է, ոչ ոք ապահովագրված չէ անհաջողությունից․․․Օրեր առաջ հայրս մի մուրացկան էր բերել մեր
տուն
Ես, ամուսինս, երեխաս և իմ հայրը ապրում ենք նույն բնակարանում։ Վերջերս հայրս մեր տուն բերեց մուրացկանի․․․ Ես կարծում
էի, թե հայրս խելագարվել է, մոտը զառամախտ է սկսվել։ Փորձում էի նրան խելքի բերել, բայց ապարդյուն։Ասում էր, որ եթե տանից
հանեմ այդ մարդուն, ինքն էլ նրա հետ միասին կգնա։Վիճեցինք, վիճեցինք,բայց ի վերջո հաշտվեցինք։
Իսկ մի ամիս անց ամաչեցի խոսքերիս համար։ Պարզվեց, որ Անդրանիկ Աբգարյանը՝ հենց այն մուրացկանը, ինտելիգենտ, կրթված
և բարի մարդ է։Նա ոչ մեկիս չէր խանգարում, համեստ նստում էր մի աթոռին և անդադար կարդում մեր գրքերը։ Մեր թույլտվութ-
յամբ սկսեց դստերս հետ դասերն անել։Եվ անհավատալի է, բայց մի ամսում երեխայիս գնահատականները նկատելիորեն բարձրա-
ցան։
Իսկ ևս 2 շաբաթ անց պապիկիս միջնորդությամբ Անդրանիկը քոլեջում աշխատանքի անցավ։ Դասավանդում է պատմություն։ Մի-այն հետո իմացա, որ նրա կինն ու երեխաները 5 տարի առաջ ողբերգական ավտովթարի զոհ են դարձել։
Խեղճ մարդը փորձել է ցավից թաքնվել ալկոհոլի և ինքնաքայքայման տակ։Այդպես նա դարձել է մուրացկան,սակայն մեր ուշադրութ-
յունն ու բարությունը վերադարձրեցին նրա ապրելու ցանկությունը։ Բայց ամենից շատ հարգում եմ հորս, երազում եմ, որ երեխան
երս էլ իր պես մեծահոգի և կամեցող լինեն։