Առավոտյան դուռս թակեցին, բացեցի ու շոկի ենթարկվեցի․․․Կնոջս սիրեկանի կինն էր, ասաց, որ ամեն ինչում ես եմ մեղավոր
Առավոտյան դուռս թակեցին, բացեցի ու շոկի ենթարկվեցի․․․Կնոջս սիրեկանի կինն էր,ասաց,որ ամեն ինչում ես եմ մեղավոր։Ուզում
եմ գրել իմ տխուր պատմության ավարտի մասին…կնոջս դավաճանության մասին…որ տեղի է ունեցել երկու օր առաջ: Ես ու կինս
հերթական անգամ խոսեցինք ամեն ինչի մասին. մեր մասին, երեխայի, միմյանց հանդեպ զգացմունքների…այս անգամ առանց ար-
ցունքների և էմոցիաների: Որոշեցինք, որ կփորձենք հարթել ամեն ինչ:
Բայց ամեն ինչ այլ կերպ եղավ. մեր տուն եկավ կնոջս սիրուհու կինը, նա ամուսնու հեռախոսի մեջ գտել էր նրանց երկխոսությունը:
Նա մեղադրեց կնոջս, որ քանդել է իր ընթանիքը, ամուսնուն նվիրում է իմ կնոջը, վերցնում երկու երեխաներին և հեռանում:Կինս մի
ամբողջ օր գլուխը չէր բարձրացնում, անդադար արտասվում էր:
Ես փորձում էի հանգստացնել նրան, բայց, հավանաբար, ես այն մարդը չէի, ում նա կցա նկանար տեսնել իր կողքին: Առավո տյան
կինս հավաքեց իրե րը և ասաց, որ այլևս չի կարող այսպես, իր վրա շատ մեծ բեռ կա:Թողեց երեխային՝ ասելով, որ ես լավ հայր եմ, և
գնաց տանից: Կարծում էի նրա մոտ է գնացել, Աստ ված նրանց հետ…Ահա և ավարտվեց իմ ամուսնությունը: Տարօրինակ է, բայց
չեմ զղջում դրա համար:
Երեկ էլ զանգել էր զոքանչս, ասաց, որ աղջիկն իր տանն է ապրում, խնդրում էր՝ գնալ նրա հետևից, փորձել վերականգնել ամեն ինչ:
Ես ոչինչ չպատասխանեցի, ասացի, որ արդեն շատ ուշ է:Աստիճանաբար ամեն ինչ դասավորվում է. երեխային տանում եմ մանկա-
պարտեզ, գնում եմ աշխատանքի:
Մի խոսքով, գոհ եմ իմ կյանքից: Իսկ կնոջս և նրա սիրեկանին ներել եմ:Պետք է ապրել ներկայով, այլ ոչ թե կուտակել չարություն նը-
րա համար, ինչ եղել է անցյալում:
