Մայրիկը որդուն մի թանկարժեք նվեր տվեց, իսկ 3 օր անց որդին զանգ ստացավ․ տեղի էր ունեցել անդառնալին

ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ

Մայրիկը որդուն մի թանկարժեք նվեր տվեց, իսկ 3 օր անց որդին զանգ ստացավ․ տեղի էր ունեցել անդառնալին

Որդին ուշ-ուշ էր մորն այցելության գալիս և շատ կարճ ժամանակով: Այս անգամ էլ որդին կանգ առավ ընդամենը մեկ րոպեով։ Նա նույնիսկ տորթ էր բերել: Ներս չմտավ, հենց դռան մոտ մայրիկին մեկնեց տորթն ու ասաց. «Լա՞վ ես մամ, սա քեզ համար է»: Մայրը կաարոտած նայեց որդուն, և իր նվերը հանձնեց որդուն: Շատ թանկ iPhone էր, համարյա ամենավերջին մոդելը, շատ փող արժեր, ահավոր շատ: Մայրիկը հավաքել էր մեկ տարի: Նա իր համար ոչինչ չէր գնում, ամեն ինչի վրա խնայում էր, և վերջապես գնեց, պատկերացնում էր ինչպես կուրախանա որդին:

Կինը շատ էր կարոտել որդուն. Որդին ողջ ու առողջ էր, նրա մոտ ամեն ինչ լավ էր։ Նա պարզապես քրտնաջան աշխատում էր, ուներ երիտասարդ կին, և ազատ ժամանակն անցակցնում էր կնոջ կամ ընկերների հետ: Կա կին, կան ընկերներ, կան գործընկերներ: Մայրը հասկանում էր: Որդին սիրում էր մորը, բայց ժամանակ չկար նրան զանգահարելու։
Դրանում ոչ մի վատ բան չկա։ Եվ մայրն էլ չէր պարտադրում, բայց կարոտում էր: չպարտադրեց՝ ինչո՞ւ բարձրանալ, եթե երեխան լավ է անում: Երեկոյան նա տուն էր գալիս և երբեմն դիտում որդու՝ Իգորի լուսանկարները և կամացուկ զրուցում էր լուսանկարից իրեն նայող ժպտերես որդու հետ:

Այս անգամ նա որոշեց Ամանորից շուտ հանձնել նվերը, քանի որ հիվանդանոցում էր լինելու, վիճակը գնալով վատանում էր: Նա որոշեց շուտ հանձնել նվերը, վախենում էր հետո չհասցնել անձամբ հանձնել: -Սիրելիս սա քեզ համար է, — ասաց մայրը որդուն մեկնելով գեղեցիկ փաթեթավորված տուփը, կարծում եմ, հենց ձեռքդ վերցնես ինձ կհիշես ու ավելի հաճախ կզանգահարես: — Մամ, թանկագինս, գիտես ես շատ զբաղված եմ, խոստանում եմ ավելի հաճախ կզանգեմ: — Ուզում էի ասել, որ վաղն առավոտյան պետք է գնամ հիվանդանոց, բժ իշկն է ստիպել, ծննդյան տոներին տանը չեմ լինի, այդ պատճառով էլ ցանկացա շուտ հանձնել քո նվերը:

Կարծում եմ, ամեն անգամ, երբ հեռախոսը ձեռքդ վերցնես, կհիշես ինձ և կզանգես, կամ կգրես: Ես պարզապես կիմանամ, որ դու հիշում ես ինձ: — Լավ մայրիկ, կխոսենք: Գրկեց մորը, համբուրեց ու արագ իջավ աստիճաններով: Երեք օր անց նրան զանգահարեցին հիվանդանոցից: Մայրն այլևս չկար: Նա գրկեց հեռախոսն ու արցունքները հոսեցին գետի պես: Նա բնազդաբար հավաքեց մոր

հեռախոսահամարը, ա՜խ որքան էր ցանկանում գեթ մեկ անգամ լսել մոր ձայնը, բայց միայն լսվում էր. Բաժանորդը անհասանելի է: Կգա մի օր, երբ մենք կարող ենք լսել՝ «բաժանորդը անհասանելի է կամ

գտնվում է ռադիոծածկույթից դուրս», նույնիսկ եթե մենք ունենք ամենաթանկ և ժամանակակից հեռախոսը և ոչ մի բան ու ոչ ոք չի կարող լրացնել այդ բացը:

Оцените статью