Երեխան գումար չուներ ու խանութի վաճառողուհուն տվեց մի գրություն․ Կարդալուց հետո աղջիկը չկարողացավ զսպել արցունքներն ու արեց ԱՆՀՆԱՐԻՆԸ
<Նայեք, նույնիսկ չի էլ բարևում, բայց չէ որ նախկինում ինքն էր մոտենում ու հարցնում, թե ինչպես են գործերը, երևի, այդ նոր հայրիկը նրան բոլորովին փչա ցրել է, իզուր Մաշկան նրան տուն բերեց։ >> Նրանց կողքով անցնում էր Արտեմը ՝ Մաշայի և Մաքսիմի որդին և չբա րևեց նրանց, որովհետև մի օր առաջ տնից ք շել էին նրա շանը։ Տղան ուզում էր անօ թևան շանը տանը պահել։ — Նրա փոխարեն փիղ կբերեիր, քիչ է, որ քեզ ենք կերակրում, հիմա էլ պետք է նրան կերակրենք, — խստորեն ասել էր խորթ հայրը: Արտեմն այն ժամանակ շատ էր նե
ղացել նրանից, քանի որ նա իրավունք չուներ հրա մաններ տալու իրենց բնակարանում: Մաքսիմը վերջերս էր հայտնվել իրենց ընտանիքում: Նա արագ բերել էր իր իրերը և անմիջապես հարմարվել նոր վայրում: Ճաշին, երբ Արտեմի դասերը ավարտվել էին, նա անցնում էր մի փոքր խանութի մոտով, անսպասելիորեն դուռը բացվեց և մի կին դուրս եկավ:
— Արտեմկա, արի այստեղ, ես քեզ հյուրասիրելու բան ունեմ, — ասաց այդ կինը ։ Արտեմը մոտեցավ նրան։ — Բարև, Վալյա մորաքույր, — ասաց տղան: Նա տղային կոնֆետներ մեկնեց: — Վերցրու կոնֆետները, մի ամաչիր: Ինչպես են գործերը, ինչպես է մայրդ, — հարցրեց կինը: — Երկուսով շատ ավելի լավ էինք, մինչև այդ Մաքսիմի հայտնվելը, — ասաց Արտյոմը ։ — Իսկ դու միշտ նրան անունով ես դիմում, — հարցրեց կինը: — Այո, միշտ, նա ինձ ընդհանրապես դուր չի գալիս, նա իմ շանը վռ նդեց, — պատասխանեց տղան: Վաճառողուհին տղայի գլո ւխը շոյեց ։ — Ամեն ինչ լավ կլինի, — ասաց Վալենտինան: Այդ պահին, նրանց պատուհանից հետևում էր Մաքսիմը: Երբ Արտյոմը մտավ բնակարան, Մաքսիմը նրան ասաց ։ — Ինչու ես ուրիշներից բան խնդրում, մենք քեզ տանը չենք կերակրում։
— Ես չեմ խնդրում, նա Վալյա մորաքույրն է, նա ինձ միշտ կոնֆետ է հյուրասիրում: Նա շատ լավն է, ի տարբերություն քեզ,- կ տրուկ պատասխանեց Արտյոմը։ Խորթ հայրը շշ մեց տղայի նման պատասխանից, սակայն որոշեց չպատասխանել նրան ։ — Գնա դասերդ արա, — կոպիտ ասաց նա։ Արտեմը գնաց իր սենյակ։ Նա նստեց մահճակալի վրա և սկսեց հիշել հորը, ով կյանքից հե ռացել էր ծանր հի վանդությունից ։ Օրը աննկատ անցավ և երեկոյան ժամը 5-ին աշխատանքից եկավ մայրը ։ — Դու աշխատանքի բո րսայում ես եղել, — Մաշան հարցրեց Մաքսիմին։ — Ոչ, ես այնտեղ չեմ եղել, — պատասխանեց Մաքսիմը ։ — Դու չես փորձում աշխատանք գտնել: Դու արդեն երեք ամիս է տանը նստած ես, — ասաց Մաշան ։
Արտեմը կանգնած էր դռան տակ և լսում էր մոր ու խորթ հոր զրույցը։ <<Այ, եթե ես աշխատեի, մայրս չէր ապրի Մաքսիմի հետ>>, — մտածեց Արտյոմը: Դժվար էր մայրիկին համոզել, որ Մաքսիմին ոչինչ պետք չէ ։ Նա ապրում էր ոչինչ չանելու սկզբունքով։
— Արտեմ, գնացինք ընթրելու,- կանչեց որդուն մայրը: Ընթրելու ժամանակ Արտեմը մորը ասաց: — Ես ուզում եմ ասել, որ վա տ չէր լինի , եթե Մաքսիմը նույնպես աշխատեր, ինչու ավելորդ ուտող ունենանք, — ասաց Արտեմը, չխմելով թեյը, վեր կացավ ու հեռացավ: Հաջորդ օրը նրանց հյուր էր եկել տատիկը, Արտյոմը շատ ուրախացավ նրա ժամանումից ։ — Շատ ուրախ եմ, որ եկել ես մեզ մոտ: Ես ուզում եմ քեզ ասել, որ մայրիկի հետ խոսես Մաքսիմի մասին, — ասաց Արտյոմը ։ Արտեմը տեսավ, թե ինչպես է տատիկը խոսում մոր հետ ։ Այդ խոսակցությունից հետո Մարիան ավելի պահանջկոտ դարձավ Մաքսիմի նկատմամբ: Տղամարդը միանգամից հասկացավ, թե որտեղից է քամին փչում ։
— Դու ուզում ես, որ ես ու մայրիկդ վիճենք, — կոպիտ հարցրեց Մաքսիմը։ — Քեզ չէր խանգարի աշխատանքի տեղավորվելը, — ասաց Արտյոմը ։ Շուտով Մարիայի ծն նդյան օրն էր մոտենում : Երբեմն Մարիան թույլ էր տալիս Արտեմին գնումներ կատարել, նա միշտ գրում էր ապրանքների ցանկը, որոնք պետք է գներ Արտեմը: Տղան թղթի վրա ինչ-որ բառեր ավելացրեց իր կողմից ու գնաց խանութ ։ Արտեմը հպարտ կեցվածքով մտավ Խանութ։ Դրամարկղի մոտ մեկ այլ կին էր կանգնած, Վալյա մորաքույրը հանգստանում էր: Տղան մեկնեց գրությունը և հինգ ռուբլին: Վաճառողուհին ժպտաց և կանչեց Վալենտինային։ — Արի այստեղ, կարդա, — ասաց կինը:
Վալենտինան մոտեցավ, ակնոցները դրեց և սկսեց կարդալ: Վալյա մորաքույրը բռ նեց սր տից և լ աց եղավ: — Ես կուզեյի քո նման որդի ունենամ, — ասաց կինը: <<Օգնեք մայրիկիս նվեր անել, նա շատ է սիրում շոկոլադե տորթ, իսկ ես ընդամենը հինգ ռուբլի ունեմ, բայց երբ մեծանամ, փող կվա ստակեմ ու կվճարեմ դրա
համար ։ >> — Վերցրու այս տորթը իմ կողմից և կշնորհավորես մորդ,իսկ այդ Մաքսիմին վռ նդեք տնից,-ասաց Վալենտինան: Ծն նդյան օրը Մարիայի տրամադրությունը շատ բարձր էր։ Հաջորդ օրը նա խոսեց Մաքսիմի հետ և ասաց, որ կամ աշխատի, կամ հեռանա: Տղամարդը միանգամից հավաքեց իրերն ու հեռացավ:
