Ինչպե՞ս փոխվեց թուրք Յուսուֆի կյանքը, երբ նա իմացավ, որ հայուհու ծոռ է
Յուսուֆը 24-ամյա թուրք երիտասարդ էր, ով ապրում էր Ստամբուլում։ Նա աննկարագրելի հայրենասեր էր, միշտ հպարտանում էր իր ազգությամբ։ Թուրք լինելն իր համար պատիվ էր։
Մի օր Յուսուիֆի բժիշկ ընկերներից մեկն առաջակում է, որ միասին գենետիկական թեստ հանձնեն և համոզվեն, որ 100 տոկոսանոց զտարյուն թուրք են։ Այդ թեստերը բժիշկ ընկերջ համար անվճար էին։ Յուսուֆն էլ համաձայնվում է։
Գալիս է Յուսուֆի տեստի պատասխանը՝ 60% թուրք, 40% հայ։ Այս թվերը շոկ էին թուրք երիտասարդի համար։ Նա զարմանաում է, ինքն, ով ամբողջ կյանքն ատել է հայերին, այժմ 40 տոկոս հայի արյուն ունի իր մեջ։ Նա գնում էիր պապու մետ և ցույց տալով թեստի արդյունքները հարցնում, թե ինչ է եղել։ Պապն էլ պատմում է, որ իրենց ցեցում հայ կին է եղել, որ Ցուսուֆի նախատատը հայ է եղել, ում ցեղասպանության ժամանակ ստիպողաբար կնության է վերցրել իրենց նախապապը։ Պարզվում է գեղեցիկ հայուհին շատ է գրավել իրենց նախապապուն ու նա նրան իր կինն է դարձրել։ Յուսուֆն ապշած էր, նա իհարկե գիտեր ցեղասպանության մասին, բայց ինչպես մնացած թուրքերը նա համարում էր դա հայերի հորինած հերիքաթը։
Այս իրականությունը սառը ցնցուղ էր ազգայնական թուրքի համար։ Ճշմարտությունն իմանալուց հետո Յուսուֆը սկսում է խորքային ուսումնասիրել հայերի ցեղասպանության մասին միջագային աղբյուրներով և ամեն անգամ բախվում է ահասարսուռ իրականության հետ, իմանալով բոլոր այն դաժանությունների մասին, որոնք արվել են թուրքերի կողմից հայ երեխաների, հղիների, կանանց, ծերերի ու տղամարդկանց նկատմամբ։
Մինչև վերջերս էլ 60-ամյա Յուսուֆը չկարողացավ հաշտեցնել իր միջի 40 տոկոսին 60 տոկոսի հետ։ Այժմ նա ատում էր և՛ հայերին, և՛ թուրքերին։ Այս ներքին պայքարը նրանից խլեց իր երիտասարդ կյանքի տարիները և նա այժմ ո՛չ թուրք էր, ո՛չ հայ, այլ հայուհի նախատատու պատիժն իր ցեղին։
Յուսուֆը երեխաներ չունեցավ և մահացավ միայնության մեջ՝ կիսատ թողնելով իրենց տոհմածառը։
Թուրքն ու հայը միշտ թշնամիներ են եղել ու այդպես էլ կմնան։ Թուրքի ձեռքի վրա հայի անմեղ արյուն կա, որը չպետք է մոռացվի։
