Նա ՀԱՅ ազգի ԽԱՐԻՍԽՆ էր, ով նվիրեց ամեն ինչ ԵՐԵՎԱՆԻՆ, բայց ոչինչ չպահանջեց». Ո՞վ էր Հրաչյա Ներսիսյանի որդին

ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ

Նա ՀԱՅ ազգի ԽԱՐԻՍԽՆ էր, ով նվիրեց ամեն ինչ ԵՐԵՎԱՆԻՆ, բայց ոչինչ չպահանջեց». Ո՞վ էր Հրաչյա Ներսիսյանի որդին

Նրան լսում էին, լսում էին հիացմունքով… Նա կորչելու, մոռացվելու մտավախություն չուներ: Նա մտքերը բաց էր թողնում ազատ թռիչքի, նրա ասելիքը գրից կառչած չէր ու այս աշխարհին կառչելու մեծամիտ ցանկություն չուներ: Նա միանգամյա բռնկման կրակ էր: Նա հախուռն էր, բայց նրա դեմքին բոհեմական միայնություն կար: Նա խարիսխ էր… Տիգրան ՄանսուրյանԼևոն Ներսիսյան

Մի ամբողջ 70 ամյակ իր ներկայությունն այս քաղաքին շռայլել ու փոխարենը ոչինչ չէր ակնկալել:

Լևոն Ներսիսյանը ծնվել է 1931թ.-ին, Երևանում: Հայրը հայ մեծանուն դերասան Հրաչյա Ներսիսյանն է: Երևանի պետական համալսարանի սան, իսկ հետագայում անտիկ գրականություն դասախոս էր: Բայց դա զուտ ֆորմալ ձևակերպում է. Լևոն Ներսիսյանը համալսարանական ֆենոմեն էր:

ՆԱ արտիստ էր, վիրտուոզ, կյանքի հետ անվերջանալի խաղի ու համագործակցության մեջ:

«Պարապ բաներին տրվողը չէր: Իր լռելու մեջ անշուշտ ասպետ էր, նաեւ խոսելու մեջ էր ասպետ: Եվ այդ ասպետականությունը ամբողջ կյանքի ընթացքում կարմիր թելի պես տարավ: Մտքի ասպետ, հոգեւոր ճանապարհ անցնելու ասպետ նրանց համար, ովքեր հավատում էին, թե կարելի է չծախվել սիստեմին, չծախվել ուժին, չծախվել ստին: Եվ ինքը դրա առաջնորդն էր մի քանի սերնդի համար»

Տիգրան Մանսուրյան

Նա ազատատենչ էր: Սակայն այդ բառի մեջ չկա կեղտոտ ոչ մի բան: Միջավայրը նրան երբեք չփոխեց:

«Ասում են՝ մարդը տարբերվում է ուրիշ դասերից զգացմունքներով: Իբր մարդը սիրել գիտի, ատել գիտի, իբր անասունը չգիտի:  Մինչդեռ ի՞նչ սեր, երբ մարդիկ  հազարամյակներով իրար կոտորել են, դավաճանել են, իսկ այնքան կան լավ գազանիկներ, որոնք երբեք ոչինչ իրար չեն արել…» Հատված՝ Լևոն Ներսիսյանի դասախոսություններից Լևոն Ներսիսյանը մահացավ 1999թ.-ին՝ ժամանակաշրջանում, որին ամենաքիչն էր արժանի, ժամանակաշրջանում, որն իրեն արժանի չէր: Նրա վերջին հրաժեշտը Երևանի պետական համալսարանում չէր, որովհետև մի խումբ հասարակ բյուրոկրատներ այդպես էին կամեցել, ասել էին՝ գիտական կոչում չունի:

Rate article