Երեխաները տխուր լուր ստացան, որ իրենց մայրն այլևս չկա․ Նրանք չտխրեցին և շտապեցին կիսել ժառանգությունը, բայց նրանց անակնկալ էր սպասվում
Ես ու նախկին ամուսինս ամուսնալուծվել ենք փոխադարձ համաձայնությամբ։ Գործի մի մասը նա վերցրեց, ինձ մնաց մյուս կեսը, նաև տունը ու երկու երեխաները։
Ես ստիպված էի հատուկ մարդկանց վարձել, ովքեր կարող էին հոգ տանել Արթուրի և Լիզայի մասին: Ամեն տարի տեսնում էի, թե ինչպես են երեխաներս վերածվում այն մարդկանց տեսակին, որոնց ես չէի կարողանում դիմանալ երիտասարդությանս տարիներին։ Բայց նրանց վերադաստիարակելու համար բավական ժամանակ ու էներգիա չկար։ Պետք էր բոլորիս ապագան կառուցել։ Նրանց հայրն անհետացել էր տեսադաշտից: Ես միայն ինքս ինձ վրա կարող էի հույսս դնեի։
Երկրորդ երեխաս՝ Լիզան, հարկ չհամարեց հետաքրքրվել, թե ինչ է անում մայրը։ Ես վճարել եմ դպրոցի և համալսարանի համար, աղջիկս գործնականում դասերի կամ պարապմունքների չի գնացել։ Բայց նա հաճախ էր ճանապարհորդում արտասահման, գտել էր իրեն նման ընկերների և միասին
օրերով զբաղվում էին միայն գնումներով: Լիզան կատակով հավատում էր, որ այդպես ինքը հարուստ կողակից կգտնի։
Արթուրը փորձեց ինչ-որ բան անել։ Նա ինձնից հաճախ էր խնդրում այս կամ այն ստարտափի համար գումար։ Բայց գործարարի հոտառությունը չէր հերիքում որդուս։ Մի երկու ամիս հետո հոգնում էր միապաղաղությունից ու դուրս գալիս խաղից։
Ես որոշեցի մի փորձի դիմել: Լեգենդն ասում է, որ դա դժբախտ պատահար էր: Կեղծ նոտարը կանչում է երեխաներին, և նրանք բոլորը հավաքվում են մեկ տեղում։ Պարզ ծրագիր, բայց այնպիսին, որն ինձ առնվազն մոտավոր պատկերացում է տալիս այն մասին, թե ինչ են մտածում երեխաները իրենց մոր մասին:
Դա իսկապես հիանալի փորձ էր: Թաքնված տեսախցիկների և խոսափողների շնորհիվ ես կարողացա լսել ամեն խշշոց և տեսնել ցանկացած, նույնիսկ ամենափոքր զգացմունքը։ Երեխաները սկզբում փորձում էին ներկայանալ որպես սրտացավ ժառանգներ։ Նրանք սրբեցին չեղած արցունքները։ Նրանք նույնիսկ մեկ անգամ գրկախառնվել են, չնայած վերջին տարիներին գործնականում չէին շփվում։ Եվ երբ նրանք կարդում են կեղծ կտակը …
-Ի՞նչ է նշանակում, որ ամբողջ ընկերությունը գնում է Տիգրանին: Այո, ինձ չի հետաքրքրում, որ նա նրա տեղակալն է։ Ես նրա որդին եմ և չեմ հանդուրժի նման վերաբերմունք։
-Արթուր, բայց տունն ու փողը ստանում ենք։ Դեռ հիանալի: Բավական է բոլորի համար:
-Հասկանու՞մ ես, որ փողը փող է բերում: Ես կարող էի ղեկավարել մայրիկիս բիզնեսը։
-Ահա, ու վեց ամսից կփլվեր ամենը։ Արի, քո բիզնես գիտելիքները քեզ պահի:
-Դե, այո, դու դրանք ծախսել ես ռեստորանների ու ակումբների վրա:
-Մի խոսքով, գումարի մի մասը կնվիրենք նորմալ հուշարձանի համար, հուսով եմ պապան չի հայտնվի, երբ իրեն չէին սպասում։ Ես նրան ոչինչ չեմ պատրաստվում տալ։
-Թող մեր իրավաբանները խոսեն այդ մասին։ Ես ժամանակ չունեմ։
-Այո, ես նույնպես, ես տոմսեր եմ գնել դեպի Իսպանիա։ Այսպիսով, դու ինքդ ես բերում եկեղեցու բակ ծաղիկներ՝ մեր երկուսի կողմից։
-Ահհ, միայն իմանաս ինչքան գործ ունեմ։ Իմ նոր գեղեցկության սրահը շուտով բացվում է։ Եթե ես այնտեղ չլինեմ, ամեն ինչ կորած է։
Նրանք մի փոքր ավելի շատ խոսեցին ամեն ինչի մասին, բայց ինձ համար պարզ էր, որ իմ ճակատագիրը նրանց այնքան էլ չէր անհանգստացնում։ Երկու օր շարունակ չէի կարողանում ուշքի գալ։
Նշանակված ժամին նոտարը նորից հավաքեց իմ երեխաներին։ Ես ինքս ներկա էի հանդիպմանը։ Տեսնելով իրենց մորը՝ «երեխաները» սկսեցին ողբալ ու լաց լինել՝ ասելով, թե ինչ լավ է, որ դա ուղղակի սխալ էր, և ինձ մոտ ամեն ինչ կարգին է։ Հետո նրանք ձևացրին, թե ուրախանում և ծիծաղում են։ Բայց որոշումս անդրդվելի էր.
— Ես տեսա ձեր անցյալ արձագանքը հենց այս սենյակում: Ես լսեցի ամեն ինչ. Լիզա դու գնում ես Իսպանիա։ Ուրեմն քեզ նվիրում եմ տունը: Այնտեղ դու կկազմակերպես քո անձնական կյանքը։ Արթուր, կարծում ես, որ քո ծուլությամբ կկարողանա՞ս բիզնես կառուցել։ Այդ դեպքում դու ստանում ես գումարը, ահա ծրարը քարտով։ Իսկ հիմա ես այլևս չեմ ուզում ձեզ տեսնել:
Եվս 10 րոպե ներողություն և սիրո հայտարարություններ ինձ ասվեցին։ Բայց ես հագնվեցի ու դուրս եկա դեպի մեքենան։ Ես հասկանում եմ, որ եղբայրն ու քույրը վերջապես մտերմացան և մնացին քննարկելու իրենց նոր ձեռքբերումները:
Դե իսկ հիմա, Արթուրը թող փորձի քարտի վրա եղած գումարով ինչ-որ բան անել։ Գուցե նա մի երկու անգամ լիցքավորի իր մեքենան, մի քանի անգամ էլ գնա սրճարան։ Նրա հայրն ու ես էլ ավելի քիչ գումար ունեինք, երբ ամեն ինչ սկսում էինք։ Իսկ Լիզան չգիտեմ ինչպես է ապրելու այդ հին տանը։ Այն գտնվում է քաղաքից մոտ 70կմ հեռավորության վրա։ Այնտեղ ես ծնվել ու ապրել եմ, հիմա հերթը նրանն է։
