Կնոջս հետ հեռախոսով խոսելիս ասացի, որ գումար չունեմ երեխայի համար կաթ գնելու․ Չգիտեի, որ տնօրենս լսում է մեզ․ Մի քանի րոպե անց կանչեց իր մոտ․
Երբեք չեմ մոռանա, թե ինչ արեց նա․․․Ես, կինս և մեր 5 ամսա կան որդին նոր էինք տեղա փոխվել մայրաքաղաք:
Բարեբախտաբար, շուտ կարողացա տեղավորվել աշխատանքի:Դեռ 5 օր էի աշխատում, իսկ մինչև աշխատավարձս 1 ամիս կար:
Զանգեց կինս, դուրս եկա միջանցք, որ խոսեմ հետը: Կինս ասում էր, որ երեխայի կաթնախառնուրդը վերջացել է, իսկ ես ասացի.
-Ես պիտի աշխատեմ, որ գնեմ, իսկ աշխա տելու համար ինձ բենզին է պետք: Ես այս պահին գումար չունեմ ոչ բենզինի, ոչ էլ կաթնախառնուրդի համար:
Երբ անջատեցի հեռ ախոսը, տեսա, որ տնօրենս կա նգնած էր այնտեղ, բայց ոչինչ չասաց:2 ժամ անց նա մո տեցավ ինձ, ասաց, ոիրեն մի քանի ժամով տամ իմ մեքենան:
Ես ասացի, որ մեջը բենզին չկա, իսկ նա պատասխանեց, որ խնդիր չէ, ինքը կլցնի: Ուշ երեկոյան տնօրենս բերեց մեքենաս և տվեց բանալին:
Նստեցի և տեսածս ստիպեց ինձ՝ 30 տարեկան տղամարդուն,մի կերպ զսպել արցունքներս:Նստարանին 10 տուփ կաթնախառնուրդ կար, իսկ կողքը՝ 50 000 դրամ:Տնօրենս ասաց, որ դա փոքր բոնուս է, և ինքն ակնկալում է, որ հետագայում ես լավ կաշխատեմ…
