Ամուսինս շատ էր ուզում, որ մենք տղա երեխա ունենանք․ Ծննդաբերելուց հետո, երբ նրան զանգով հայտնեցի լուրը, մի պահ լռեց իսկ հետո ինձ թվաց, որ ուշագնաց է եղել․․․
Երբ ես հղիացա, առաջին հետազոտության ժամանակ մեզ ասացին, որ զույգեր ենք ունե նալու։ Ես ու ամուսինս ցնցված էինք նորու-թյունից։
Պատկե րացնում էինք, որ դժվար է լինելու։ Մեր ավագ աղջիկն այդ պահին 10 տարեկան էր, իսկ մենք ուղղակի որոշել էինք մի որդի ունենալ․․․
Որոշեցինք երեխաների սեռը չիմանալ մինչ ծնվելը։ Հաս անք տուն և սկսեցինք երազել, թե ինչպես ենք խնամելու մեր զույգ փոքրիկ-ներին, մեր աղջիկն էլ անհամբերությամբ լցված սկսեց մեզ հետ միասին սպասել երեխաների լույս աշխարհ գալուն։Ժամանակը շատ արագ անցավ։
Իմ ծննդյան օրն էր, եկան ծնողներս, քույրերս։ Նստե ցինք, նշեցինք։ Ես գնացի հանգստանալու։Հաջորդ առավոտյան վազեցի ամուսնուս մոտ և ասացի․
—Ինձ տար ծննդատուն։ Բժիշկներն ասացին, որ դեռ մի քանի ժամ կա։ Ամուսինս գնաց տուն, որ երեխային տանի տատիկի մոտ և վերադառնա․․․ բայց չհասցրեց։
Մի ժամից ծնվեցին երեխաներս․․․ եռյակ երեխաներս։ Ծնունդը երկու բժիշկ էին ընդո ւնում։ Երկրորդ երե խայի ծնվելուց հետո մի բժիշկը բացականչեց․
-Սպասեք, մի երեխա էլ կա։ Նույնիսկ բժիշկներն էին շփոթված վիճակում, էլ չեմ խոսում իմ մասին։ ՈՒնեցա մի աղջիկ և երկու տղա։ Ինձ տվեցին հեռախոսը և ասացին, որ ամուսնուս շատ զգույշ պատմեմ․
-Արմեն, եթե ղեկին ես, կանգն եցրու մեքենան։ Պատ րա՞ստ ես, դե լսիր։ Երկու որդի ու մի գեղե ցկուհի դուստր ենք ունեցել։ Նա մի րոպե լռեց, հետո սկսեց բարձր ծիծաղել և ասաց․
-Որտեղ երկուսը, այնտեղ էլ երեքը։ Հավատացնում եմ, որ կյանքիս ամենաերջանիկ օրն էր, երբ գր կեցի իմ երեք փոքրիկներին՝ իմ անակնկալներին։
