Հարսս հիվանդանոցներից տուն չի գալիս․ Որդուս ողջ աշխատանքը բժիշկներին է տալիս․ Էլ չգիտեմ ինչպես այս դեմն առնեմ․․․
Երեկ հարսս է զանգել, կրկին նույն խնդրանքով: Ասում է՝ կարո՞ղ ես երեխաների հետ մնալ երեքշաբթի օրը: Նա կրկին որոշել է ինչ-որ բժիշկի մոտ գնալ:
Չէ, կկարծեք թե ես չեմ սիրում թոռնիկներիս, ես խելագարվում եմ տղա-ների համար, ինձ համար դժվար չէ, ես հաճույքով եմ նրանց հետ ժամանակ անցկացնում:
Բայց ինձ համար ան-հասկանալի է հարսիս պահվածքը. օրական 5-6 տեսակի դեղ է խմում, չգիտես ինչն է բուժում…
Հարսս 32 տարեկան է, երկու տարի առաջ է ունեցել երկրորդ բալիկին: Չի աշխատում: Ավագն ընդամենը 5 տա-րեկան է:
Երկրորդ ծննդաբ երությունից հետո Աննան ան դադար գանգատվում է մեջքի կամ ոտքերի ցավից, մի օր գլուխն է պտ տվում, մի օր ձեռ քերն են շուտ հոգնում: Նա շատ ժա մանակ և ահռելի գումարներ է վատնում բժիշկների վրա:
Ես 60 տարեկան եմ, իսկ այդ պոլի կլինիկայում 10 տարի չեմ եղել: Հենց գնում ես բժիշկի, սկսում են ինչ-որ հի-վանդություններ գտնել:
Մի՞թե Աննան չգիտի, որ գոյություն ունեն ցավազրկող հաբեր, մի հատ խմում ես և քեզ լավ ես զգում:
Ես արդեն գրեթե վս տահ եմ,որ Աննան այդ պես ուղղակի փախնում է երե խաների և տան հետ կապված պար-տականութ յուններից:
Այն օրն էլ ասաց, որ բժիշկն իրեն խոր հուրդ է տվել գնալ առող ջարան,
սա կայն նա չի պատրաստվում իր հետ տանել երեխաներին, այլապես բուժումը ոչ մի օգուտ չի տա:
Խնդրում եմ, ասեք ինձ, մի՞թե կնոջ ու 2 երեխաների մոր համար դա պատշաճ պահվածք է:
