Իմ անունը Նինա է,32 տարեկան եմ,ամուսնուս անունը Նիկիտա է:Նրա հետ ծանոթացել եմ ընկերներից մեկի խնջույքի ժամանակ:Մենք սկսեցինք հանդիպել:
Ես ու ամուսինս այդքան էլ չէինք սիրում խնջույքներ,մենք ավելի շատ սիրում էին զբոսնել,տեսարժան վայրեր գնալ:Կես տարի հետո մենք ամուսնացանք և անմիջապես տեղա-փոխվեցինք ամուսնուս տուն.նա մեծ 4 սենյականոց բնակարան ուներ,պապիկից էր ժառանգություն ստացել:
Մենք հանգիստ ապրում էինք,սակայն երեխա չունեինք,չէր ստացվում: Ես մի քանի անգամ ստուգվել էի, բժիշկներն ասում էին,որ ես լիովին առողջ եմ:Ժամանակի ընթացքում ես սկսեցի նրան համոզել,որ պետք է ստուգվել:
Նա տվեց բոլոր անհրաժեշտ անալիզները,պարզվեց,որ պատճառը հենց ինքն էր:Ես սկսեցի ամուսնոսւ հետ գը-նալ եկեղեցի,աղոթում էի,խնդրում Աստծուց օգնություն:
Մի օր ես իմացա,որ երեխայի եմ սպասում: Ուրախութ-յանս չափ ու սահման չկար,մտածում էի,որ ամուսինս էլ կուրախանա:Ամուսինս սկսեց գոռգռալ,ասաց,որ իրեն հիմարի տեղ եմ դրել,դավաճանում եմ,ինքը երեխա ունենալ չի կարող:
Նա ինձ դուրս արեց տնից և ասաց,որ հետքս անգամ չերևա այդ տանը,երեխային նա երբեք չի ընադունի:Նա ինքը կդիմի ամուսնալուծության համար:
Ես կարողացա մի խղճուկ բնակարան գտնել,գումար չունեի:Ինձ համար շատ դժվար էր,սակայն ամուսնուս ես չդիմեցի:Անցավ 3 տարի,ես նկարեցի աղջկաս և որոշցի կիսվել աղջկաս նկարոց համացանցում:
Մեկ օր անց նախկին ամուսինս զանգահարեց ինձ,թույլտվություն խնդրեց հյուր գալու համար:Անկեղծ ասած նրան չէի ու-զում տեսնել,սակայն համաձայնեցի:Նա եկավ և ասաց,որ զղջում է,հիմար է եղել,քանի որ աղջիկը շատ նման է իրեն:
Ինձ համար շատ վիրավորական էր,քանի որ ես նրան չէի դավաճանել,իսկ նա ինձ շատ էր վիրավորել:Ես նրան ո՛չ կարող էի ներել ո՛չ էլ կարող է հավատալ:
Ես նրան ասացի դրա մասին,սակայն նա սկսեց լացել,ասաց,որ զղ-ջում է,որ ուզում է տեսնել աղջկան:Ես թույլ տվեցի նրան հանդիպել աղջկա հետ,չնայած նրան,որ հասկանում էի,որ աղջիկս նրան չի ների:
Մենք նստեցինք աղջկաս հետ միասին.ես ամեն բան պատմեցի նրան:Այդ ժամանակ հայտնեց նախկին սկե-սուրս,նրա մոտ հանկարծ սեր էր առաջացել դեպի իր թոռնուհին:Ես միայն մի հարց ունեի,իսկ ու՞ր էին այդ սիրող հայրն ու տատիկը,երբ աղջիկս հիվանդ էր,երբ ես նրան ինձ հետ աշխատանքի էի տանում:
Այժմ,երբ նա արդեն մեծ աղջիկ է,ձեզ մոտ ծնողական զգացմունքներ են առաջացել:Չեմ կարող ես նրանց ներել, չեմ ուզում,նրանք ինձ լքեցին իմ ամենադժվար պահին:
Որոշ ժամանակ անց ես ծանոթացա մի լավ տղամարդու հետ:Նա սիրում է և՛ ինձ և՛ աղջկաս:Աղջիկս նրան հայրիկ է ասում:Երեխային չես կարող խաբել,նա զգում է,թե իր հանդեմ ինչպես են վերաբերում:
Ես շուտով երկրորդ երեխայիս կունենամ,ինձ մոտ ամեն ինչ լավ է:Հավատացեք ձեր հարազատներին, գնա-հատեք նրանց:
Եթե հավանեցիք այս գրառումը կիսվեք Ձեր ընկերների հետ
