Դեռ մի քանի օր առաջ ես աշխարհի երջանիկն էի: Տղայիս ու ամուսնուս հետ ապրում էինք մ եր հարմարավետ բնակարանում և վայելում կյանքը:
Ամուսինս գնում էր աշխատանքի, ես էլ սրտի թրթիռով սպասում էի նրա վերադարձին, որ նորից գրկեմ նրան ու ասեմ, որ իրեն շատ եմ սիրում ու առանց իրեն կյանք չունեմ:
Ժամանակ առ ժամանակ իր համար անակնկալներ եմ պատրաստում: Հերթական անգամ գեղեցիկ ու ռոմանտիկ անակնկալ էի պատրաստել ամուսնուս համար, որ աշխատանքից գա տուն և ուրախանա:
Մեր ննջասենյակը գեղեցիկ զարդարել էի ծաղիկներով ու մոմերով, ռոմանտիկ մթնոլորտ էի ստեղծել ու անհամբեր սպասում էի ամուսնուս:
Նա սովորականից ուշ տուն եկավ, մինչ այդ էլ զանգերիս չէր պատասխանում: Երբ վերադարձավ տուն ու տեսավ պատրաստածս անակնկալը, մի տեսակ սկսեց լարվել:
Ես չհասկացա նրա լարվածության պատճառը: Հետո երբ մտավ բաղնիք լվացվելու, հեռախոսը թողել էր խոհանոցի սեղանին:
Նրան հաղորդագրություն եկավ, որտեղ գրված էր. «Կյանքս, շնորհակալ եմ գեղեցիկ ու անմոռանալի երեկոյի համար, անհամբեր կսպասեմ մեր հաջորդ հանդիպմանը»:
Աչքերիս առաջ մթնեց, հողը փախավ ոտքերիս տակից, ամբողջ աշխարհը փուլ եկավ գլխիս: Այդ հարվածին ես չէի սպասում: Ես միշտ համոզված եմ եղել, որ ամուսինս ինձ չի դավաճանում ու երբեք այլ կանանց հետ կապ չի ունեցել, բայց ինչպես պարզվեց, ես չարաչար սխալվել եմ:
Ամուսինս դուրս եկավ բաղնիքից ու տեսավ որ ես արցունքների մեջ խեղդվում եմ, հեռախոսը վերցեց ձեռքիցս ու ամեն ինչ հասկացավ:
Սկսեց ինչ որ հիմարություններ խոսել, իբր բացատրել, արդարանալ, ներողություն խնդրել: Ես մթագնած գլխով գրկեցի քնած տղայիս ու դուրս վազեցի տնից:
Եկել եմ ծնողներիս տուն, օրեր շարունակ անկողնուց չեմ կարողանում վեր կենալ: Իմ երջանիկ կյանքը մի վայրկյանում հօդս ցնդեց: Հիմա ես աշխարհի ամենադժբախտ կինն եմ:
