Միամիտ մsա sուն ու հարuիս բռնացրի՝ էն էլ ինչ ձև. Դեմիս հարևանը ասում էր չէի հավատում․
Հարսս միշտ համեստ ու խելոք աղջկա տպավորություն ա թողել: Առանձնապես ակտիվությամբ աչքի չի ընկել: Ես էլ միշտ ասում էի այ աղջիկ էս դարի աղջիկ չես դու, էդքան խելոք ու խեղճ չեն լինի:
Նույնիսկ որ առիթների ենք գնացել, էդ ժամանակ էլ խելոք կնստեր, ոչ կպարեր, ոչ կուրախանար: Էն անգամ հարևանս ասեց, որ մենք գործի ենք լինում, մեր տնից բարձր երաժշտության ձայն ա գալիս:
Ասեցի հնարավոր չի այ կնիկ: Ասեց դե մի հավատա, խաբում եմ:
Բայց էն օրը գործից մտա տուն միամիտ, շուտ էի եկել էլի, չէի զգուշացրել, տեսնեմ ինչ: Տունը գժանոց էր, երաժշտությունը քոքած, գինու բաժակը սեղանին, հարսս հո չի պարում, հոչ տժում:
Ձեռս քցեցի անջատեցի երգը ու նայում եմ ասում եմ՝ Անի էս դու՞ ես, ամեն ինչ լավա՞ աղջիկ ջան: Ասեց վայ, եկել ես, չեմ տեսել, ես մեկ մեկ սենց լիցքաթավում եմ տանը մարդ որ չի լինում: Ասեցի հասկացա արդեն:
Դե հիմա աղջիկա մեզնից քաշվումա մենակով ա լիցքաթավում, բայց զգուշացրեցի, որ երաժշտությունը մյուս անգամ էդքան չբարձրացնի, հարևանները կբողոքեն:
