Հայոց ավանդ ական տոնակարգում Վարդավառն ամառային ամենամեծ տոնն է` եկեղեցու հինգ տաղա վար տոներից:
Նախաքրիստոնեական շրջա նից այն հայտնի է որպես վարդամատն Աստղիկ դիցուհու տոն, Հայ ա ռաքելական եկեղեցին այն տոնում է որպես Քրիստ ոսի պայծառակեր պության օր:
Շարժական այս տոնը նշվում է Սուրբ Զատ իկից 98 օր հետո՝ հու նիսի 28-ից օգոստոսի 1-ն ընկած ժամանակ ահատվածում:
Տոնի հիմքում Թաբո ր լեռան վրա Քրիստոսի պայծառակերպ երևումն է, որն, ըստ քրիստոնե ական հավատալիքների, մաքրագործված-աստ վածացած մարդու իրական կերպն է.
Քրիստոսի պայծառափայլ կերպն անմեղ մարդու աստվա ծանման մաքր ության այն գագաթն է, դեպի որը բարձրանում է մ արդը հոգևոր սրբագ ործման առօրյա դժվարին ճանապ արհով:
Վարդավառը հայկա կան ավանդական տոների շար քում ամենաս իրելիներից մեկն է, ամառ ային ամենասի րված տոնը։
Քաղաքներում Վարդա վառն ավելի շատ համարվում է մանկա կան տոն, երեխաները հենց այ դպես էլ ասում են «ջրոցի խաղ ալ» կամ «Վարդավառ խաղալ», այսինքն՝ ուրախ ջրել անծան ոթներին և անցորդնե րին:
Այս տարի այն նշվելու է հուլիսի 16-ին:
