Ընկերս ինձ ամուսնության առաջարկություն արեց: Ես վարձեցի հատուկ մարդկանց, ովքեր կօգնեին ինձ կազմակերպել հարսանիքս:
Իհարկե, շքեղ տոնակատարությունից հետո մենք պետք է գնաինք շքեղ ճամփորդության, գոնե Մալդիվներ կամ Բալի: Մինչ մենք գումար էինք խնայում հարսանիքի համար, մենք նույնիսկ հատուկ մարդ գտանք, ով օգնեց մեզ հաշվարկել, թե որքան կարժենա տոնակատարությունը:
Եվ մի օր, տեսնելով վերջնական գումարը, հանկարծ հասկացա, որ այս գումարով կարելի է երեք սենյականոց լավ բնակարան գնել, ապագա ամուսնուս ասացի, որ ավելի լավ է գումարը ծախսենք բնակարանի վրա, մանավանդ որ դա կլինի մեր ապագա երեխաների համար ։
Ալիկը դրական արձագանքեց իմ որոշմանը, բայց նա չցանկացավ ամբողջությամբ հրաժարվել տոնակատարությունից։
Ասաց, որ հարսանիքը կփոքրացնենք, համեստ կդարձնենք, իսկ մեղրամիսը կանցկացնենք իր մայրական գյուղում։ Ինձ զարմացրեց ամուսնուս այս առաջարկը՝ ինձ անհեթեթ թվաց, բայց չվիճեցի։
Ի վերջո, ես չէի կարող հավատալ, որ ինչ-որ բան կարող է համեմատվել Բալիի հետ։
Իմ բախտը բերեց սկեսուրիս հարցում՝ նա ինձ սիրով էր վերաբերվում, նույնիսկ մեկ շաբաթով մեզ մենակ թողեց, ինքն էլ գնաց հարևան գյուղ՝ քրոջ մոտ, որ իրար վայելենք։
Այո, սա դեռ ամենը չէ: Նա մեզ համար մեկ շաբաթվա կերակուրներ էր պատրաստել, որպեսզի մենք հանգստանանք ու ոչ մի բանի մասին չմտածենք։ Ամուսինս ինձ ցույց տվեց գյուղի գեղեցիկ վայրերը, մենք հեծանիվ քշեցինք, հատապտուղներ քաղեցինք։
Մենք գյուղում շատ երջանիկ էինք։ Հիմա ես հասկանում եմ, որ ոչ մի ուղևորություն դեպի կղզիներ չի կարող լինել այնքան անկեղծ և ուրախ, որքան այս մեկ շաբաթվա արձակուրդը գյուղում:
Հիմա որդի ունենք, ում հետ միասին ճամփորդում ենք ու նոր աշխարհներ ենք բացահայտում, բայց ամենից շատ ես ու ամուսինս ուզում ենք գյուղ վերադառնալ իր մոր մոտ։ Այնտեղ մենք կարծես նորից կենդանանում ենք, վերածնվում, ուրիշ ոչ մի տեղ ես ինձ այդքան երջանիկ չեմ զգում։
Ո՞վ կմտածեր, որ ինձ համար Բալիին և Մալդիվներին կփոխարինի ամայի գյուղը։ Նյութը հրապարակման պատրաստեց
