Ես այն մարդկանցից եմ,ով իր հարսին համարում է նույնիսկ ոչ թե դուստր, այլ ընկերուհի:Մենք նրա հետ կարող էինք գտնել ընդհանուր թշնամու և նրա դեմ ապրել:
Այդ թշնամին կա րող էր լինել յուրաքանչյուր մարդ. իմ ամու-սինը, նրա ամուսինը, իմ մայրիկը և ուրիշ հիանալի մարդիկ:
Նաև կարող էինք բամբասել իմ ծանոթների,նրա ծանոթների մասին,բայց աղջիկների պես՝ առանց չարության: Մեկ շաբաթ առաջ հարսս և որդիս խնդրեցին մեկ օրով պահեմ թոռնուհուս, իսկ նրանք պիտի ընկերների հետ հանդիպեին:
Անշուշտ, ես միշտ ուրախ եմ երեխայի հետ ժամանակ անցկացնելուն, բայց երեկոյան զանգեց ա-մուսինս և ասաց, որ մեզ նույնպես հյուր են հրավիրել:
Ես շատ ուրախացա,որ պիտի ամուսնուս հետ անցկացնեմ հանգստյան օրը և մոռացա զանգել հարսիս,որ զգու-շացնեմ:Նրանք առավոտյան եկան, երբ իմ ացան, որ երեխային չեն կար ողանա թողնել, շատ նեղվեցին:
Ես մե-ղավոր էի, որ չեմ զգուշացրել, բայց նրանք էլ պիտի հասկանային, որ շատ ուշ-ուշ եմ գնում ինչ-որ տեղ, գոնե ու-րախանային ինձ համար:
Երբ նրանք հրաժարվեցին իմ մոր մոտ թողնելուց, ես ասացի, որ իրենց խնդիրները ինքնուրույն լուծեն:Հանկարծ հարսս սկսեց դժգոհել ինձազնից, ասաց, որ ես եսասերի մեկն եմ, չեմ սիրում որդուս և թոռնուհուս, որ չզարմա-նամ, երբ որ ծերությունս միայնության մեջ անցնի, ես արժանի եմ դրան:
Ես չդիմացա կոպիտ բառերի հոսքին և ապտակեցի նրա դեմքին, նա էլ ինձ պատասխան տվեց:
Ես կրկին հար վածեցի, և նա կր կին նույն կերպ վարվեց: Բա ժանեց մեզ որդիս և ասաց, որ ինձանից նման բան չէր սպաս ում, որ մտածեմ վարքիս մասին և ձեռքերս էլ չերկա րացնեմ:
Եվ հետո հեռացավ ընտանիքի հետ:Ես արտասվեցի, ամուսինս ինձ տարավ քաղաքից դուրս, հյուրերի մոտ, բայց հանգիստը չուրախացրեց ինձ:
Իհար-կե ես իրավացի չէի, որ ինձ թույլ տվեցի հարվածել հարսիս, բայց դա իր կեղտոտ բառերի պատասխանն էր:
Եթե հավանեցիք այս գրառումը կիսվեք Ձեր ընկերների հետ