Ոչ վաղ անցյալում Մարիան տարօրինակ երազ էր տեսել: Նա տեսել էր տատիկին, ում կյանքում չէր տեսել: Նա ինչ որ բան հարցրեց ամուսնու մոխրագույն բաճկոնի մասին:Այս երազը շփոթեցրեց Մարիային։
Համալսարանից հետո նա մնաց աշխատելու քաղաքում՝ փոքր ընկերությունում։ Նա մոռացել էր երազի մասին, մինչև Արմենին հանդիպելը: Նա մշակում էր Արմնեի ընկերության լոգոտիպը։
Հանդիպումից հետո նա հրավիրեց Մարիային մի բաժակ թեյ խմելու և խնդրեց գովազդային արշավ պատրաստել հատուկ իր համար։ Մարիան համաձայնեց:Ուրբաթ երեկոյան Արմենը նրան վերցրեց աշխատանքից հետո և նրանք գնացին Արմենի մոտ:
Կիրակի վաղ առավոտյան Արմենը արթնացրեց նրան և խնդրեց արագ պատրաստվել: Նա տարավ նրան տուն, իսկ ինքը գնաց գործի։ Մարիան իր բնակարանում տեսավ Արսենին։
Նա բնակարանի տիրոջ եղբոր որդին էր և պարբերաբար գիշերում էր այնտեղ։ Այն բանից հետո, երբ Մարիան ավարտեց աշխատանքը, Արմենը սկսեց ավելի ու ավելի քիչ զանգահարել նրան:
Մի օր Մարիային կանչեցին տնօրենի մոտ։ Այնուհետև նրան հեռացրեցին ֆայլերը ներբեռնելու և Արմենին հանձնելու համար։ Մարիան պարզապես վերցրեց իրերն ու հեռացավ։
Բայց խնդիրն այն էր, որ նա մի քանի օր տանջվում էր սր տխառնոցից։ Իսկ տուն գնալու ճանապարհին նա գնաց դե ղատուն և թեստ գնեց։ Կես ժամ անց նա նայեց երկու շերտի:
Նա հաղորդագրություն գրեց Արմեոնին։ Հաջորդ օրը բնակարանի մոտ նա հանդիպեց մի կնոջ։ Դա Արմենի մայրն էր։ — Ես պետք է խոսեմ քեզ հետ: Արմենի հետ քո արկածները շատ հեռուն են գնացել,
ես տեսա քո հաղորդագրությունը և ջնջեցի այն, Արմենը ոչինչ չգիտի։ Նա հիմա երեխա չի ուզում:Անցավ մի քանի շաբաթ։ Արսենը հաճախ էր գիշերում Մարիայի հետ և օգնում նրան։
Հղ իության պատճառով ոչ ոք նրան աշխատանքի չընդունեց։ Բայց Արսենը նրան առաջարկեց լոգո պատրաստել իր կոնֆետների խանութի համար և գումար վաստակել: Մարիան համաձայնեց:
Հետո նրանք սկսեցին ավելի սերտ շփվել։ Մի օր նա տեսավ Արսենի մոխրագույն բաճկոնը և հիշեց երազը։ Ամեն ինչ իրականություն դարձավ: Նոյեմբերը ձյունառատ էր ու տաք։
Մարիան բացել է ծննդատան դուռը՝ «Նորածինների դուրսգրում» մակագրությամբ ու դուրս եկավ փողոց: Արսենը վազեց աստիճաններով Մարիայի համար հսկայական ծաղկեփնջով։ Մարիան ժպտաց՝ նայելով ամուսնուն։ Նա երջանիկ էր։