Իմ հարսը, ով արդեն 50 տարեկան կին է և 28 տարի է, ինչ ամուսնացած է որդուս հետ, առաջին իսկ օրից ինձ դուր չի եկել։
Չեմ կարող վացարել, թե ինչ եմ զգացել նրա հանդեպ, բայց մի տեսակ միշտ էլ ներքին անհանգստություն եմ ունեցել նրա վարքի ու ապրելակերպի հետ կապված։ Որդուս, իհարկե, չեմ ասել, ես հո ընտանիք քանդող չեմ։
Բայց ամեն դեպքում չափերն արդեն լրիվ անել է։ Ասել, թե նա անբորայական է, շատ չափազանցված կլինի, դա չեմ կարող ասել, զրպարտել նրան։ բայց քիչ կլինի նրան միայն համարձակ համարելը։
Տարօրինակ հագուստենրէ կրում, դուրս գալիս գյուղամեջ, շփվում տարբեր տղամարդկանց հետ։
Որդիս էլ Ռուսաստանում է՝ արտագնա աշխատանքի, դրա համար չգիտեմ՝ ինչպես լուծեմ այս հարցը։
Նրա երեխաներն էլ նկատում, բարձրաձայնում են, բայց ոչ ոքի չի լսում, շարունակումէ իր կյանքը։ Դե, գործ անելն էլ ավելորդ է հիշատակելը, նման հարցերում նա առհասարակ չկա։
Տղաս հենց գա, օր ծերություն բաժանություն ա լինելու, արդեն վստահ եմ։
