Կինս տանից դուրս էր գալիս հորաքրոջը խնամելու պատրվակով․ Երբ իմացա, որ նման հարազատ չունի, սկսեցի հետևել նրան․ Երբեք չէի պատկերացնի, նման բանի ականատես կլինեմ․․․Դմիտրին արթնացավ,նայեց ժամացույցին և հիշեց,որ այսօր շաբաթ է, ինչը նշանակում է, որ աշխատանքի չէ: Ուրախանալով նա գնաց խոհանոց։ Խոհանոցում էր նրա կինը, ով ինչ-որ բան էր պատրաստում ։
-Բարի լույս, քաղցրիկս,միգուցե այսօր գնանք լիճ:Կվայելենք բնությունը, խորոված կանենք և լավ ժամանակ կանց կացնենք,-ժպտալով ասաց տղամարդը ։ Սակայն Դիման կասկածում էր, որ կինը կհամաձայնի ։
-Ինձ սպասում է Լենա մորաքույրը։ Ես պետք է մթերքներ, դե ղորայք տանեմ և օգնեմ ինչով կկարողանամ, — գլուխը կախ, ասաց Անյան ։
-Այդ դեպքում ես քեզ մեքենայով կտանեմ ու կօգնեմ քեզ, այդպես դու ավելի արագ կազատվես ու կգնանք լիճ,- առաջարկեց Դիման։
-Ոչ, դա վա տ գաղափար է ։ Հորաքույրս էմ ոցիոնալ անկայուն է և բացի ինձնից ոչ մեկին չի ցանկանում տեսնել,-առաջարկին պատասխանեց կինը ։
Խոսելուց հետո Աննան հավաքվեց և գնաց մորաքրոջ մոտ ։ Կնոջ մեկնելուց որոշ ժամանակ անց ամուսինը լսեց զանգ միջանցքում Դմիտրին գնաց ստուգելու, թե ով է զանգահարում: Նա հայտնաբերեց, որ Անյան մոռացել է հեռախոսը։Մի քանի րոպե անց հեռախոսը կրկին զանգեց մի քանի անգամ: Տղամարդը որոշեց պատասխանել, երբ տեսավ, որ զանգում է կնոջ լավագույն ընկերուհին։
-Բարև,Դիման է ։ Անյան մոռացել է հեռախոսը տանը, նա գնացել է մորաքույր Լենայի մոտ։ Ինչ փոխանցեմ նրան,- հարցրեց Դմիտրին։
-Ես եկել եմ ձեր քաղաք, ուզում էի տեսնել ձեզ ։ Ինչ մորաքույր: Անյաի հարազատներից ոչ ոք չկա։ Դու գիտես, որ նա մեծացել է մանկատանը, իսկ հարազատներից ոչ մեկին այդպես էլ չի կարողացել գտնել,- զարմանքով ասաց Մաշան:
-Հասկանալի է, ես հիշում եմ այդ մասին ։ Հավանաբար, ես պարզապես ինչ-որ բան շփոթեցի: Ներիր, Անյան ուշ կվերադառնա, այդ պատճառով այսօր չի հաջողվի հանդիպել, — պատասխանեց տղամարդը ։
-Ցա վալի է, որ այլ անգամ կհանդիպենք ։ Փոխանցիր ողջույններս Անյաին,- հրաժեշտ տվեց Մաշան։
Մնացած ողջ օրը Դիման վատ տրամադրությամբ անցկացրեց՝ խորհելով լսածի մասին։Մինչ նա սպասում էր կնոջը,նրա գլխին տարբեր վատ մտքեր էին հայտնվում։ Նա չէր ուզում հավատալ, որ իր սիրելի կինը կարող էր խա բել իրեն։ Երկար մտածելուց հետո, նա որոշեց հետևել Անյաին: Ուշ երեկոյան Անյան վերադարձավ տուն և ասաց:
-Բարև: Ես այսօր շատ հո գնած եմ, այնպես որ,գնամ քնեմ: Բարի գիշեր, սիրելիս:
-Բարի գիշեր, — փորձելով զս պել զգա ցմունքները, պատասխանեց Դմիտրին:
Ամբողջ շաբաթ Դիմային տանջում էին կասկածները ։ Նա սր տի ցա վով սպասում էր այն օրվան, երբ կբացահայտի կնոջ խաբեութունը ։ Շաբաթ օրը Անյան, ինչպես միշտ, պատրաստեց նախաճաշը և հավաքելով անհրաժեշտ ամեն ինչ, գնաց << մորաքրոջ>> մոտ ։ Մեկ րոպե անց Դիման դուրս եկավ նրա ետևից ։ Նա փորձում էր ապահով հեռավորության վրա մնալ, որպեսզի կինը չնկատի ։ Անյան իջավ մի փոքր գյուղի կանգառում և գնաց անտառային ճանապարհով: Տղամարդը հասկանում էր, որ անտառում դժվար է աննկատ մնալ, սակայն ամեն կերպ փորձեց աննկատ մնալ ։
Կինը բացեց տներից մեկի դուռը և մտավ ներս ։ Դմիտրին սպասեց տասը րոպե, որից հետո որոշեց տեսնել, թե որտեղ է եկել իր կինը: Նրա աչքի առաջ հայտնվեց տհ աճ, բայց, միևնույն ժամանակ, միանգամայն սպ ասելի տեսարան ։ Անյան աշխույժ շփվում էր անծանոթ տղամարդու հետ ։
-Բարև, Անյա, — վշ տացած ձայնով արտասանեց ամուսինը ։ -Դիմա, ինչպես հայտնվեցիր այստեղ,- հարցրեց կինը։
-Որոշել էի այցելել <<մորաքրոջդ>>,- ծիծաղեց Դմիտրին: -Դիմա, ներիր։ Ներիր, որ ամեն ինչ միանգամից չեմ պատմել:
Սա Կոստյան է, իմ նախկին ամուսինը: Հիշում ես, ես քեզ պատմել եմ նրա մասին ։ Նրանից երես են թեքել բոլոր մտերիմները։ Սարսափելի վթ արից հետո նա լուրջ վնա սվածք է ստացել ո տքերի վրա, որը չի կարողացել բու ժել ։ Ես և նա միասին ենք մեծացել մանկատանը, ես չկարողացա նրան մենակ թողնել դժ վարության մեջ,- ասաց Անյան:
Միայն այդ խոսքերից հետո Դիման նկատեց սա յլակը, որի վրա նստած էր տղամարդը ։ Նա հիշեց կնոջ պատմած պատմությունը և հասկացավ, թե ինչքան է սխալվել ։ Կոստյան նույնպես նրան ասաց, որ իրենց մեջ ոչ մի զգացմունք չկա: Նա ասաց, որ մանղալ ունի և առաջարկեց խորոված անել: Երիտասարդները համաձայնվեցին և գիշերը մի լավ ուրախացան:Այդ օր Կոստյան իրեն լիարժեք
մարդ զգաց:
