Աննան հագավ վերարկուն և դուրս եկավ փողոց:
Եղանակը շատ ցուրտ էր։ Կինը խանութ էր գնում հաց գնելու, նա չէր պատրաստվում ինչ -որ բան գնել Նոր տարվա սեղանի համար: Խանութում շատ մարդ կար, որոնք տոնի առթիվ մեծ գնումներ էին կատարում:
Աննան նախանձում էր նրանց, բայց հասկանում էր, որ իր կյանքում ոչ մի ուրախալի բան այլևս չի լինի: Նա հազվադեպ էր նշում որևէ տոն, նա ընդհանրապես տրամադրված չէր դա անել: Մանդարինների զամբյուղի մոտ նա մտածեց, որ այս օրը արժանի է և որոշեց իր համար պատրաստել Օլիվյեի աղցան:
Տուն գնալով կինը սկսեց հիշել իր անցյալը: Երկու տարի առաջ նա դիմավորում էր Ամանորը, դուստրը դեռ շնորհավորում էր նրան: Նա հիվանդանոցում բուժքույր էր աշխատում, իսկ ամուսինը հաճախ խմում էր ու կռվում: Տարիներ առաջ նրա ապագա փեսան ծեծեց հարուստի որդու, որի համար դատապարտվեց ազատազրկման:
Աննան ցավում էր Դստեր՝ Կարինեի համար, և նա հույս ուներ, որ իր դուստրը կփոխի իր կարծիքը և կհեռանա այդ տղայից, բայց նա շատ էր սիրում նրան և անգամ գնում էր բանտ՝ այցելության: Մի օր Կարինեն պարզեց, որ բանտից իր ամուսինը համացանցով շփվում է այլ կանանց հետ և լքեց նրան: Նրա համար շատ դժվար էր, բայց կարողացավ նոր կյանք սկսել:
Որոշ ժամանակ անց նա վթարի ենթարկվեց և նրան փրկել չհաջողվեց:
Այդ օրվանից Աննան միայնակ է մնացել: Նա շատ էր կարոտում իր դստերը և չէր հասկանում, թե ինչու է կյանքը այդքան դաժան եղել իր աղջկահետ: Աննան աղցանը դրեց իր սեղանին և ալկոհոլի փոխարեն թեյ լցրեց իր համար: Հանկարծ ինչ-որ մեկը դուռը թակեց, և կինը տեսավ հարբած փեսային ինչ-որ աղջկա հետ:
-Պառավ, թույլ տուր տերերը ներս գան, — ասաց տղան:
-Ի՞նչ ես խոսում, հեռացիր այստեղից, հակառակ դեպքում ես ոստիկանություն կկանչեմ, — ասաց կինը:
-Ոստիկանությունը մեզ ոչինչ չի անի: Այս տանը ես իմ բաժինն ունեմ, այժմ մենք միասին կապրենք, — ասաց Սաշան:
Մինչ Աննան կտակն էր կարդում, հյուրերն արդեն նստել էին սեղանի մոտ: Կինը չէր կարող հավատալ, որ դստեր մահից հետո նա ստիպված կլինի շփվել այս տհաճ անձնավորության հետ: Կինը, երբ գնել է այս բնակարանը, այն գրել է իր դստեր վրա, քանի որ ցանկանում էր դստերը հաճոյանալ: Իսկ երբ փեսան ազատ է արձակվել բանտից, որոշել է վիճարկել կտակը, և վերցնել բնակարանի կեսը: Այդ կարճ ժամանակահատվածում զույգն արդեն սկսել էր բացել ալկոհոլի երկրորդ շիշը:
-Ինչու՞ ես այսքան ձանձրալի նշում այս գեեցիկ տոնը, -հարցրեց փեսան:
-Ինձ ոչ մի տոնակատարություն պետք չէ, — պատասխանեց կինը:
-Տատիկ, դու ընդհանրապես ուտելու բան չունե՞ս,- հարցրեց աղջիկը:
Աննան շատ վիրավորվեց, քանի որ դստեր մահից դեռ մեկ տարի չէր անցել, իսկ տղամարդն արդեն գտել էր նոր ընկերուհի: Դուստրն այնքան էր սիրում նրան, պատրաստ էր ամեն ինչ տալ հանուն Սաշայի, բայց նա դա ընդհանրապես չգնահատեց: Աննան ցանկացավ քնել, բայց զույգը բռնեց տատիկին և ստիպեց նրան պարել: Տատիկը չդիմացավ, և դուրս եկավ տնից, որպեսզի չտեսնի նրանց: Նա այլևս չէր կարողանում լաց լինել, քանի որ իր ամբողջ արցունքներն անցկացրել էր դստեր վրա սգալով:
-Ի՞նչ անել: Ինչպե՞ս ապրել, — մտածեց տատիկը:
Շուրջ բոլորը հրավառություն սկսեցին, մարդիկ դուրս եկան սահնակ քշելու: Կինը նաև հիշեց իր երբեմնի ուրախ Նոր տարին, որը նա նշում էր ընտանիքի հետ, երբ դուստրը դեռ ողջ էր:
-Ինչու՞ ես այդքան տխուր, — հարցրեց մի մուրացկան:
Տատիկը վախեցած հեռացավ:
-Ես կարող եմ քեզ ուրախացնել, մի կտոր երշիկի համար ես ամեն ինչ կանեմ, — ասաց մուրացկանը:
-Դա ինձ այլևս պետք չէ, — ասաց կինը:
-Իսկ ինձ պետք է, գուցե դու աղցա՞ն ունես պատրաստած,- հարցրեց մարդը:
Կինը տեսավ, որ սա ոչ թե հարբեցող էր, այլ պարզապես մի մարդ, ով ձանձրացրել էր Ամանորի գիշերը:
-Ուզու՞մ ես ցույց տամ, թե որտեղ եմ ես ապրում,- հարցրեց մարդը:
Կինը, որն ինքն էլ չէր հասկանում, թե ինչու, համաձայնվեց: Նա պատմեց նրան, թե ինչ է պատահել իր հետ, իսկ տղամարդը ուշադիր լսում էր նրան: Նա կնոջը տարավ ինչ -որ նկուղ, իսկ Աննան ընդհանրապես չանհանգստացավ այդ փաստից: Նա թողեց նորմալ և ադեկվատ տղամարդու տպավորություն, չնայած մի քանի ժամ առաջ կինը չէր էլ կարող պատկերացնել, որ իր հետ նման արկածախնդրություն կլինի: Նրա տունը հարմարավետ էր և մաքուր: Ոմանք նույնիսկ ունեն շատ մեծ բնակարաններ, որոնք այնքան էլ մաքուր չէր, որքան Ռոմանինը:
Ներս մտնելուն պես Ռոմանը անմիջապես սկսեց թեյ լցնել և ինչ -որ բան պատրաստել: Տղամարդը պատմեց, որ արդեն մեկ տարի է` ապրում է այնտեղ, որտեղ պետք է, չնայած նախկինում որդու հետ էր ապրում: Նրա որդին կապ է հաստատել վատ մարդկանց հետ, իսկ հայրը ստիպված է եղել վաճառել բնակարանը, որպեսզի որդուն փող տա: Որդին թքած ուներ Ռոմանի վրա, և անգամ դուրս է հանել տնից: Ճնապարհին նրա բոլոր փողերն ու փաստաթղթերը գողացել են, և նա ամբողջությամբ անտուն է մնացել: Բայց բարի մարդիկ օգնության են հասել նրան։
«Դրսում Ամանորը է, իսկ մենք տխրում ենք և թեյ ենք խմում: Արի մի բան մտածենք, որ այս տոնը հետաքրքիր անցնի», — ասաց տղամարդը:
Ռոմանը հանեց մի կաթսա, մի քանի խնձոր և սուրճ պատրաստելու սարք: Աննան որոշեց, որ պետք է խանութ գնան, քանի որ սեղանը չափազանց աղքատ էր:
-Ի՞նչ խանութ: Ես ամեն ինչ կգտնեմ քեզ համար: Շամպայն չկա, քանի որ ես արդեն 10 տարի է, ինչ լյարդի պատճառով չեմ խմում: Հետևաբար, մենք թեյ կխմենք »,- ժպտաց տղամարդը:
Աննային շատ էր դուր գալիս Ռոմանը, նա շատ կենսուրախ և տնտեսական մարդ էր: Նա սկսեց մտածել իր և Ռոմանի կյանքի մասին: Նա հայտնվել է նման իրավիճակում, բայց երջանիկ է: Ինչու է նրան պետք այս մեծ բնակարանը, որը հիշեցնում է իր դստերը, ամուսնուն, որը լցված է միայն հիշողություններով:
-Միգուցե լավ է, որ փեսաս եկել է: Մենք պետք է արդեն շրջենք կյանքի այս էջը », — մտածեց կինը:
Հաջորդ օրը Աննան եկավ տուն, հանգիստ վերցրեց իր իրերը, մինչ երիտասարդները քնած էին:
Նա ամբողջ արձակուրդն անցկացրեց Ռոմանի հետ, ով նրան ընդունեց: Արձակուրդներից հետո կինը փեսային ասաց, որ ցանկանում է վաճառել բնակարանը և գումարը բաժանել իրենց միջև: Սաշան դա չէր ուզում, բայց նա այլընտրանք չուներ:
Կինը իր համար մի փոքրիկ տուն գնեց գյուղում և առաջարկեց Ռոմանին տեղափոխվել իր մոտ: Շուտով տղամարդը կարողացավ վերականգնել իր փաստաթղթերը և տեղափոխվեց ապրելու գյուղում:
Նա օգնեց կնոջը Ամանորի գիշերը, իսկ նա փրկեց նրան փողոցում ապրելուց: Տարեց մարդիկ շատ երջանիկ էին, քանի որ ծերության ժամանակ նրանք հասկացան, որ կյանքը շարունակվում է և ամեն ինչ դեռ ավարտված չէ:
