Միգուցե ես ինչ-որ բան ճիշտ չեմ անում։ Ինձ մեղադրում էին, որ ես չեմ սիրում իմ երեխաներին ու թոռներին, ուստի ինձ թույլ չեն տալիս շփվել նրանց հետ։
Ես ունեմ 2 երեխա (արդեն մեծահասակներից յուրաքանչյուրն ունի իր ընտանիքը): Ամուսինս մահացավ, երբ երեխաները 4 և 5 տարեկան էին։
Ես երբեք նորից չեմ ամուսնացել և ինքս եմ մեծացրել նրանց: Դժվար էր , շատ՝ դժվար: Ծնողներիս ու ամուսնուս ծնողների մահից հետո մեզ մնաց բնակարանը:Վաճառեցի բնակարանները և յուրաքանչյուր երեխայիս համար 2 սենյականոց բնակարաններ սարքեցի նորակառույցներում :
Երեխաները մեծացան, ստեղծեցին իրենց ընտանիքները և, համապատասխանաբար, սկսեցին ապրել այս բնակարաններում։ Վաղ թոշակի եմ գնացել, ամռանը թոռներիս հետ ապրում եմ հանրապետությունում, ձմռանն օգնում եմ երեխաներին ։ Երբ ես թոշակի անցա, վաճառեցի նաև իմ 3 սենյականոց բնակարանը և գնեց 2 մեկ սենյականոց բնակարան։ Մեկում ապրում եմ, մյուսը՝ վարձով եմ տվել, և սա իմ եկամուտն է։
Ես ամեն ինչ անում եմ նրանց համար , բայց մի օր աղջիկս ասաց որ ես ոչ մի բան չեմ արել իրենց համար ու վատն եմ ,չհասկացա էլ ինչ է տեղի ունեցել:Եկավ ու ասաց որ չեմ կարող շփվել թոռներիս հետ քանի որ մի քանի ամիս է երեխաներին նվերներ չեմ անում:
