Երբ ամուսինս հրաժարվեց հետս գալ ընկերուհուս խնջույքին, ես որոշեցի մենակ գնալ, սակայն․․․Ես պատկերացնել անգամ չէի կարող, թե ինչ կպատահի ինձ հետ այնտեղ։Յանայի ամուսինը հազվադեպ էր տանը լինում և ժամանակ անցկացնում ընտանիքի հետ: Նրանք տասը տարի է, ինչ ամուսնացած են։
Նրանք իրենց ընտանիքում ունեն ութամյա որդի։ Զույգը ամբողջ աշխատանքային օրերն անցկացնում էր աշխատավայրում, իսկ հանգ ստյան օրերին Սուրենը անշեղորեն գնում էր անտառ որսի։ Դա նրա կիրքն ու հոբբին էր: Նա բաց չէր թողել ոչ մի շաբաթ կամ կիրակի.
-Սիրելիս, ես և դու գրեթե ժամանակ չենք անցկացնում միասին:
Կցանկանաս այս շաբաթ կիարկի մնալ ինձ հետ: Հիշում ես իմ դպրոցական ընկերուհի Նանեին։ Նրա ծնունդը կիրակի օրն է, նա մեզ հր ավիրել է:Միգուցե միասին գնանք։Ամուսինը անդրդվելի էր,չնայած կնոջ բոլոր հորդորներին,նա հավաքեց ուսապարկը և գնաց անտառ:
Սկեսուրը որդուն տանում էր իր մոտ հանգստյան օրերին, ուստի Յանան մնաց տանը մենակ։Տխուր էր, որ ամուսինը չլսեց և ժամանակ չանցկացրեց իր հետ։ Հոգին այր վում էր վր դովմունքից: Հետո Նանեն զանգահարեց.
-Յանա, դու գալիս ես, չէ՞:
-Ես չգիտեմ: Ամուսինս նորից գնաց որսի։ Մենակ չեմ ուզում գալ։ Յանան ընդհանրապես չէր ուզում գնալ։ Նա ընդհանրապես այն քան էլ չէր սիրում աղ մկոտ տեղերը։
