Աղջկաս հարսանիքից երկու շաբաթ առաջ խնամիս զանգեց ու ասեց, որ լուրջ խոսալու բան կա, բայց էրէխեքը պիտի չիմանան․ Առան ձին հանդիպեցինք ու ընենց բան ասեց, որ․․․Աղջիկս արդեն 2 տարիա փեսուս հետ ընկերություն էր անում, հենց առաջին օրվանից էլ էդ երեխուն շատ էինք հավանել, շատ խելոք, հավասարակշռված, համեստ, լավ ընտանիքի տղայա։
Մեր աղջկան հանգիստ իրան վստահում էինք,հետո որոշ ժամանակ անցավ,արդեն ընտանիքներով էլ ծանոթացանք ու արդեն ամեն ինչ բացահայտ, ավանդական, տեղը տեղին գնում էր։
Հարսանիքի օր էինք որոշել, սաղ խոսացել էինք։Բայց հարսանիքից 2 շաբաթ առաջ, խնամիսա զանգում, ասումա, որ պետքա հանդիպ ենք մեր ամուսինների հետ միասին, բայց առ անց երեխեքի, որ երեխեքը չիմանան, որովհետև շատ կարևոր խոսակցությունա։
Դե բնականաբար գնում ենք, ու պարզվումա, որ մեր խնամու գործերը էդքան էլ լավ չի, ու ինքը չի կարա հարսանիքի ծախսը անի, խնդ րում են, որ մենք անենք։ Դե պարզա մենք համաձայնվում ենք, որովհետև իրան լավ ենք էլի ճանաչում։
