Իմ ղեկավարը նվաստացրեց ինձ աշխատակազմի հետ հանդիպման ժամանակ իմ հղիության պատճառով, բայց նրա ժպիտը մարեց, երբ երեխան գրկած մի կին ներս մտավ:

Անիին թվում էր, թե նա կառուցում է կատարյալ կյանք իր սիրած տղամարդու հետ:

Բայց նրա աշխարհը փլուզվեց, երբ նրա նշանածը՝ Հայկը, անհետացավ, իմանալով, որ Անին հղի է, թողնելով նրան միայնակ՝ դավաճանության ու գաղտնիքների փոթորիկին միայնակ դիմագրավելու համար:

Հարվածի գագաթնակետը եղավ, երբ նրա ղեկավարը՝ փեսաս ՝ Արտակը, նվաստացրեց նրան աշխատակազմի հետ հանդիպման ժամանակ, մինչ նրա երեխայի հոր մասին շոկային ճշմարտությունը բացահայտվեց ամենադրամատիկ ձևով:

Երեք ամիս առաջ, ես շատ երջանիկ էի :

27 տարեկանում ես նշանված էի Հայկի հետ՝ այն մարդու, ում համարում էի իմ հավերժական զուգընկերը, և կյանքը հեքիաթի պես էր թվում:

Բայց երազանքները կարող են փշրվել ակնթարթորեն:

Այն օրը, երբ ես Հայկին ասացի, որ հղի եմ, նրա արձագանքը չեղավ այնպիսին, ինչպիսին պատկերացնում էի:

Նրա դեմքը քարացավ, և ձայնը սառեց:

— Դու լուրջ ես՞,— հարցրեց նա:

Ես գլխով դրական շարժեցի՝ փորձելով նյարդայնությունս ժպիտով քողարկել:

— Մենք ծնողներ ենք դառնալու:

Հայրիկ դառնալու համար ուրախանալու փոխարեն Հայկը ինչ-որ բան շշնջաց, մտածելու՝ անհրաժեշտության մասին ու դուրս եկավ:

Նա այլևս չվերադարձավ:

Ես ոչ ոքի չասացի Հայկի հեռանալու մասին՝ ոչ ընտանիքիս, ոչ գործընկերներիս:

Չէի կարողանա դիմանալ ամոթին:

Հայրս՝ Արամը, հզոր գործարար էր, ով ղեկավարում էր այն ընկերությունը, որտեղ ես աշխատում էի:

Իմ ավագ քույրը՝ Սոնան, ղեկավարում էր մեկ այլ մասնաճյուղ, իսկ նրա ամուսինը՝ Արտակը, իմ անմիջական ղեկավարն էր:

Բոլորն էլ մեծ ակնկալիքներ ունեին ինձանից, և իմ հղիությունը նման էր ռումբի, որը կարող էր ամեն ինչ ոչնչացնել:

Ես տեղափոխվեցի ծնողներիս տնից՝ մտածելով գաղտնի պահել:

Բայց գաղտնիքները սովորաբար բացահայտվում են:

Այդ ամենը տեղի ունեցավ աշխատակազմի հետ ընդհանուր հանդիպման ժամանակ:

Ես խորհրդակցությունների սենյակում էի, նշումներ էի անում, երբ Արտակը որոշեց իմ հղիությունը դարձնել ծաղրանքի առարկա:

— Դե, Անի,— ասաց նա ինքնագոհ ժպիտով,— լսել եմ, որ շնորհավորանքներ ունես ստանալու: Հղի ես, չէ՞: Վերջապես կարգավորվում ես, չէ՞:

Սենյակը լռեց, երբ բոլորը շրջվեցին դեպի ինձ:

Իմ այտերը կարմրեցին:

— Հիմա երևի հորը գտնել է պետք, չէ՞,— ավելացրեց Արտակը՝ ծիծաղելով իր զզվելի կատակից:

— Գուցե պետք է միայնակ մայրերի համար պարգևավճար տամ՝ տարեկան հազար դոլար:

Ես ատամներս ամուր սեղմեցի, արցունքներս հազիվ զսպելով:

Արտակը երբեք այսպես չէր վարվել ինձ հետ:

Նրա ծաղրանքը նման էր դաշույնի, և ես պատրաստվում էի դուրս գալ սենյակից:

Հենց այդ պահին դռները բացվեցին:

Սոնան ներս մտավ՝ ուղեկցելով հայրիկին և մի երիտասարդ կնոջ, ով երեխա ուներ գրկում:

Մարիա՞մ:

Ես նրան անմիջապես ճանաչեցի՝ Սոնայի նախկին օգնականին:

Նա թուլացած էր թվում, բայց հաստատակամ էր, երբ կանգնեց ամբողջ գրասենյակի առջև՝ արցունքները հոսելով:

— Ոչ ոք չպետք է դուրս գա,— ասաց հայրս խիստ ձայնով:

— Դուք բոլորդ պետք է սա լսեք:

Արտակի ժպիտը մարեց:

— Սոնա,— կակազեց նա,— ի՞նչ է կատարվում:

Սոնայի սառցե հայացքը խոցեց նրան:

— Կատարվում է այն, Արտակ, որ քո ստերը վերջապես քեզ հասան:

Ես քարացա, երբ Սոնան ինձ նայեց:

— Ես գիտեմ՝ ինչու Մարիամը լքեց իր աշխատանքը, Անի,— ասաց նա, իր ձայնում զայրույթը հազիվ զսպելով:

— Եվ գիտեմ, թե ինչու տեղափոխվեցիր հայրական տանից: Կարծում էիր, որ ես դա չէի՞ պարզի:

Իմ մարմնում խառնաշփոթ էր սկսվել:

— Սոնա, ես…

— Լռիր,— ասաց նա խիստ:

— Դու օրագիրդ թողել էիր: Արտակը քո երեխայի հայրն է, չէ՞:

Սենյակը լցվեց շնչասպառ ձայներով:

Իմ ոտքերը թուլացան, և ես հազիվ կարողացա պահել սեղանի ծայրից:

Բայց Սոնան դեռ չէր ավարտել:

Նա մատնացույց արեց Մարիամին:

— Եվ նա նաև նրա երեխայի հայրն է:

Արտակի դեմքը գունատվեց:

— Սոնա, ես կարող եմ բացատրել:

— Չփորձես,— ասաց նա խիստ տոնով:

— Դու խաբեցիր ինձ, նվաստացրեցիր ինձ և ավիրեցիր մեր ամուսնությունը: Դու ինձ համար մեռած ես:

Մեր հայրը մի քայլ առաջ եկավ՝ ձայնը սառն ու անբեկանելի:

— Արտակ, դու հեռացված ես, հենց հիմա:

Հավաքիր քո իրերն ու հեռացիր:

Արտակը փորձեց առարկել, բայց հայրս լռեցրեց նրան:

— Դու նաև կվճարես երկու երեխաների համար ալիմենտ:

Ես կհետևեմ, որ դա տեղի ունենա:

Երբ սենյակը դատարկվեց, ես մնացի միայնակ, ցնցված այս իրադարձություններից:

Հայրս մոտեցավ ինձ, նրա հայացքը մեղմացավ:

— Ինչո՞ւ ինձ մոտ չեկար, Անի,— հարցրեց նա մեղմ ձայնով:

Արցունքներով լցվեցին աչքերս:

— Ես չէի ուզում Սոնայի կյանքը փչացնել: Եվ վախենում էի, որ դու ինձ կատես:

Նա երկար շունչ քաշեց ու ինձ գրկեց:

— Դա քո մեղքը չէ, աղջիկս:

Արտակն է այն մեկը, ով քեզ խաբել է: Ես միշտ քո կողքին կլինեմ:

Սոնան նույնպես ինձ զարմացրեց իր մոտեցմամբ:

— Ես բարկացած եմ, Անի,— խոստովանեց նա:

— Բայց ոչ քո վրա: Արտակն է, ով երկուսիս էլ դավաճանել է: Մենք միասին դա կհաղթահարենք:

Նրա խոսքերը քանդեցին՝ հուզմունքս թաքցնելու համար կառուցած պատերը, և ես վերջապես արտասվեցի:

Մի քանի օր անց հայրս զանգեց ինձ:

— Անի, ինձ մեկն է պետք , ում կվստահեմ, ով որ կզբաղեցնի Արտակի պաշտոնը:

Դու արդեն հինգ տարի է աշխատում ես ընկերությունում, և ես գիտեմ, որ կարող ես դա անել:

Կընդունե՞ս տնօրենի ժամանակավոր պաշտոնը:

Իմ շունչը կտրվում էր:

— Դու համոզվա՞ծ ես, հայրիկ:

— Ամբողջովին,— ասաց նա:

— Ես քեզ վստահում եմ, աղջիկս:

Արտակի դերը ստանձնելը հեշտ չէր, բայց ես բացահայտեցի իմ մեջ մի ուժ, որի մասին գաղափար չունեի:

Ամեն օր, երբ մտնում էի գրասենյակ, գլուխս բարձր էի պահում՝ որոշած, իմ արժեքը ապացուցել:

Սոնան ու ես սկսեցինք վերականգնել մեր արյունակցական կապը:

Մարիամն ու ես մխիթարություն գտանք մեր ընդհանուր փորձության մեջ:

Իսկ հայրս մշտապես հիշեցնում էր, որ ընտանիքը կարող է դիմակայել նույնիսկ ամենախորը փոթորիկներին:

Ինչ վերաբերում է Արտակին, նա այլևս մեր կյանքում չկա:

Կյանքը չընթացավ այնպես, ինչպես ես պլանավորել էի, բայց այն ինձ սովորեցրեց, որ ես ավելի ուժեղ եմ, քան երբևէ պատկերացնում էի:

Իմ երեխայի ծնունդը մոտենում է, ես պատրաստ եմ ստանձնել մայր լինելու պաշտոնը՝ լի քաջությամբ, սիրով ու դիմացկունությամբ:

Որովհետև ի վերջո, կարևոր չէ՝ քանի անգամ ես ընկնում. կարևորն այն է, թե ինչպես ես բարձրանում: