Արմանը՝ 18 տարեկան պահեստի աշխատող, իր առօրյայում շատ էր հանդիպել թափառող կենդանիների, բայց Ջեսի անունով շունն առանձնանում էր։
Ի տարբերություն այլ փողոցային շների, Ջեսին մաքուր էր, բարի և թվում էր, թե բնավ սովորական թափառական շուն չէր։
Բայց ամեն օր Ջեսին կանգնում էր հեծանիվների փակ խանութի դիմաց, հայացքը ապակիներին՝ ինչ-որ լուռ կարոտով, որը հուզում էր Արմանին։
Հետաքրքրված Արմանը իր ընկերներից իմացավ, որ Ջեսին խանութի տիրոջ շունն է եղել, որը խորհրդավոր կերպով անհետացել էր շաբաթներ առաջ։
Մարդկանց կողմից լքված շան մասին պատմությունը, որը գուցե երբեք չհանդիպի իր տիրոջը, Արմանին տխրեցրեց։
Մի օր Արմանը որոշեց մոտենալ Ջեսիին։
«Ողջույն, փոքրիկ։ Սենդվիչ կուզե՞ս», – հարցրեց նա՝ առաջարկելով իր ճաշը։
Ջեսին ուրախությամբ շարժեց պոչը և վերցրեց սենդվիչը, բայց, այն ուտելու փոխարեն փախավ՝ սենդվիչը բերանում։
Անլուծելի Առեղծված։
Օրեր շարունակ նույն բանն էր կրկնվում։
Ջեսին ողջունում էր Արմանին ուրախությամբ, վերցնում էր սենդվիչը և վազում հեռու՝ առանց ուտելու։
Շփոթված Արմանը ենթադրեց, որ Ջեսին գուցե ձագեր ունի կերակրելու։
Բայց Ջեսին արու էր, և նրա տարօրինակ վարքը անհասկանալի էր։
Արմանը սկսեց նկատել փոփոխություններ Ջեսի մեջ. նրա նախկինում փայլուն բուրդը խամրել էր, և էներգիան էլ նվազել։
Հուզված ու հետաքրքրված՝ Արմանը որոշեց հետևել նրան։
Մի օր, երբ Ջեսին վերցրեց սենդվիչը և փախավ, Արմանը հետևեց նրան։
Երկու ժամից ավել Ջեսին Արմանին տարավ ծուռ փողոցներով, մինչև հասան քաղաքի ծայրամասերում գտնվող մի լուռ ու անմարդաբնակ թաղամաս։
Ջեսին դանդաղեցրեց քայլերը՝ մոտենալով մի լքված տան, որը շրջապատված էր մոլախոտերով ու փլուզված շինություններով։
Արմանը տեսավ, թե ինչպես Ջեսին սողոսկեց շղթայական ցանցի տակով ու մոտեցավ կողպված դռանը։
Արմանը զարմանքով տեսավ, որ Ջեսին փորեց մի փոքրիկ անցք դռան տակ և սենդվիչը հրեց ներս։
Տնից լսվեց խուլ հաչոց, և Արմանը հասկացավ, որ ներսում մեկ այլ շուն կա։
Ցնցող բացահայտում
Նայելով պատուհանից՝ Արմանը տեսավ թուլացած ու սովամահ գերմանական հովվաշան, որը կուլ էր տալիս սենդվիչը։
Նրա սիրտը կոտրվեց, երբ հասկացավ Ջեսիի հավատարմության աստիճանը. օրեցօր փոքրիկ շունը զոհաբերում էր իրեն՝ կերակրելու իր ընկերոջը, որ փակված էր այդ տանը։
«Հեյ, փոքրիկ, ես կօգնեմ քեզ», – Արմանը շշնջաց Ջեսիին, որն ուրախ պոչը շարժեց։
Արմանը դուռը ծեծեց և կանչեց, բայց պատասխան չկար։
Տունը թվում էր լքված, բակը՝ անտերության նշաններով։
Ոչ մի այլ ելք չգտնելով՝ Արմանը ոստիկանություն կանչեց։
Ոստիկանները ներս մտան՝ կոտրելով դուռը, և փրկեցին գերմանական հովվաշանը, որը թուլացած էր, բայց ողջ։
Նրա վզկապի վրա գրված էր անունը՝ «Ջեկի»։
Ոստիկաններից Արմանը իմացավ, որ տունը պատկանում էր հեծանիվների խանութի տիրոջը՝ Հովհաննեսին, որը շաբաթներ առաջ էր անհետացել։
Մի քանի րոպե անց առեղծվածն ավելի խորացավ։
Հետևելով տհաճ հոտին, որը գալիս էր մոտակա շինությունից, ոստիկանները հայտնաբերեցին Հովհաննեսի քայքայված մարմինը։
Կարծես թե նա մահացել էր սրտի կաթվածից, թողնելով շներին միայնակ, իսկ Ջեկիին՝տանը փակված ։
Նոր Տուն Երկու Հերոսների Համար
Արմանի աչքերին արցունքներ հայտնվեցին, երբ տեսավ շներին կրկին միանալիս։
Ջեկին թույլ շարժեց պոչը, մինչ Ջեսին լիզում էր նրա դեմքը։
Տպավորված նրանց կապով՝ Արմանը գիտեր, որ չի կարող ուղղակի թողնել նրանց։
Նա առաջարկեց որդեգրել երկու շներին՝ ապահովելով, որ նրանք այլևս երբեք չլքվեն։
Երբ Արմանը Ջեսիին տուն բերեց,բայց նրա ընկերուհին՝ Մարիամն այնքան էլ ուրախ չէր։
«Եվս մեկ շուն՞։
Արման, մենք չենք կարող նրան պահել», – բարկացած ասաց Մարիամը։
«Մարիամ, դու չես հասկանում», – խնդրեց Արմանը՝ պատմելով Ջեսիի զոհողության և Ջեկիի փրկության պատմությունը։
«Այս շներն արժանի են սիրո և անվտանգության։
Նրանք շատ են տանջվել»։
Մարիամի սիրտը փափկեց, երբ նա լսեց պատմությունը։
Երբ Ջեսին վախվխելով մոտեցավ նրան՝ ձգելով թաթը, Մարիամի աչքերը լցվեցին արցունքներով։
«Լավ», – ասաց նա հանգիստ։
«Բայց նա չի մտնելու ննջարան»։
Մի քանի շաբաթ անց Ջեկին վերադարձավ անասնաբուժական հիվանդանոցից՝ առողջ և կենսուրախ։
Տեսնելով, թե ինչպես էին երկու շները խաղում իրենց բակում, Մարիամը չկարողացավ զսպել ժպիտը։
Նրա նախնական երկմտությունը չքացավ, երբ տեսավ, թե որքան երջանկություն և սեր էին շները բերել իրենց տուն։
Ջեսիի և Ջեկիի Դասերը
Երբեք մի թերագնահատեք շան հավատարմությունը։
Ջեսիի զոհաբերությունը՝ ամեն օր կերակրելով Ջեկիին, նույնիսկ իր տառապանքի ընթացքում, ցույց տվեց կենդանիների սիրո և հավատարմության խորությունը։
Ամեն արարած արժանի է կարեկցանքի և խնամքի։
Արմանի որոշումը՝ որդեգրել Ջեսիին և Ջեկիին, նրանց երկրորդ հնարավորություն տվեց կյանքում՝ հիշեցնելով, որ բարությունը կարող է փոխել անգամ ամենադժվար իրավիճակները։
Սերը կարող է փոխել կարծիքները։
Մարիամը, ով սկզբում դիմադրում էր, սիրեց շներին՝ ցույց տալով, որ բաց սիրտը կարող է անսպասելի ուրախություն բերել։
Ջեսիի և Ջեկիի պատմությունը դարձավ Արմանի և Մարիամի կյանքի սիրված մի մասը՝ ապացուցելով, որ երբեմն, նույնիսկ ցավի մեջ, մենք կարող ենք հույս և կապ գտնել ամենաանսպասելի վայրերում։