Երբ Արփին 17 տարեկանում դուրս վռնդվեց հղի լինելու պատճառով, այդ փորձը ճակատագրական էր:
Սակայն, շոկը ծավալվեց տարիներ հետո, երբ նրա մայրը հայտնվեց իր շեմին՝ 12 տարի անց, հուսահատ արցունքներով:
Չնայած աղմկոտ անցյալին, Արփին ընդունեց նրան բաց ձեռքերով՝ որոշում, որի համար շուտով կզղջար:
Արփին պարզ հիշում էր այն օրը, երբ ասաց մորը իր հղիության մասին:
Այս դեմառդեմ բախումը տեղի ունեցավ նրանց շքեղ հյուրասենյակում, որտեղ մոր արձագանքը ոչ այլ ինչ էր, քան կատաղի բարկություն:
Նա կտրականապես քննադատեց Արփիի որոշումը՝ երեխա ունենալ Նարեկից՝ իր ընկերոջից, ում նա անարժեք համարեց՝ միջին խավի ներկայացուցիչ լինելու պատճառով:
«Դու փչացնում ես քո կյանքը այդ մեխանիկի զավակի պատճառով!»՝ իր մայրն էր բղավելԱրփիին տնից հանելիս՝ ընտանիքին պատճառած ամոթի համար:
Այդ սուր խոսքերը վերջինն էին, որոնք Արփին լսեց նրանից՝ իր իրերը հավաքելով ու գիշերը հեռանալով:
Շուրջ 12 տարի Նարեկը չեր կարողանում մոռանալ նրա մայրիկի խոսքերը:
Նա շատ աշխատեց, ի վերջո դարձավ տարածաշրջանի ամենահայտնի շինարարական ընկերություններից մեկի սեփականատերը:
Նրանք ամուսնացան, գնեցին իրենց երազանքների տունը և մեծացրին երկու հրաշալի երեխաների՝ Վահագնի և Շուշանի, ստեղծելով սիրով ու կայուն ընտանիք:
Մի աշնանային օր, երբ Արփին իր երեխաների հետ խաղում էր այգում, անսպասելի այց եղավ:
Դա նրա մայրն էր, հոգնած և պարտված՝ շատ հեռու այն շքեղ և զուսպ կնոջից, որը նախկինում էր:
Հապաղելով, բայց խղճալով՝ Արփին ընդունեց նրան իրենց տուն, հույսով, որ կհաշտվեն:
Մայրը լացեց, բացատրելով, որ երբ իր ամուսինը խաղադրույքով կորցրեց իրենց հարստությունը և թողեց իրեն, նա մնաց անտուն՝ մեքենայում ապրելով:
Արփին և Նարեկը նեղված նրա պատմությունից, որոշեցին օգնել:
Նարեկը մեծահոգաբար առաջարկեց գումար և բնակվելու տեղ, որպեսզի վերականգնվի, հավատալով, որ դա մի հնարավորություն է՝ ուղղելու իր սխալները:
Բայց պատմությունը մութ ընթացք ունեցավ․ մեկ գիշեր Արփին արթնացավ իրենց շան՝ Մայքլի ագրեսիվ մռնչոցից:
Նա տեսավ մուտքի դուռը բաց և մորը, ով փորձում էր փախչել՝ իր հետ վերցնելով բազմաթիվ թանկարժեք իրերով և գումարով լի պայուսակ։
Արփիի հույսը հաշտեցման մասին փշրվեց, երբ հասկացավ, որ մոր վերադարձը եղել է ոչ թե սխալների ուղղման , այլ հուսահատության ու խաբեության շարժառիթով:
Մայրը գիշերը փախավ՝ դարձյալ ցավալի պատմություն, այն օրվանից հետո, երբ Արփին երիտասարդ ժամանակ դուրս եկավ իր տանից:
Նարեկը խոստովանեց, որ կասկածել էր, թե մոր մեջ փոփոխություն չկա, և նախազգուշական միջոցներ էր կիրառել՝ նրա վստահությունը ստուգելու համար:
Նրանք կանգնած էին իրենց այգում, դիտելով նրա գողությունը, Արփին ևս մեկ անգամ զգաց դավաճանության ցավը:
Սակայն իր ամուսնու և երեխաների ներկայությունը նրան հանգստացրեց, որ նույնիսկ գիշերվա դեպքի պարագայում, նա նոր կյանք էր կառուցել՝ լի սիրով ու վստահությամբ՝ հեռու անցյալի հիշողոիթյուններից:
Արփին կարևոր դաս էր քաղել ներողամտության և վստահության մասին, բայց նաև այն մասին, թե որքան ուժեղ է ընտանիքը, որը ինքն ու Նարեկն էին ստեղծել:
