Автор: lifeinru
Զակատի սեզոն ա, շուրջս բոլորը ձմեռվան են պատրաստվում: Դե ես էլ ոչ մեկից հետ չեմ մնում ու ամեն տարի էս սեզոնին ինչ կարողանում եմ փակում եմ, որ ձմռանն ապրելը
Հիմիկվա հարսները, իմ հարսից սկսած, հիմնականում մնացածից պրծած ոնց որ սաղ գազազած լինեն: Գալիս են հարս, թե չէ, սաղ ուզում են իրանց ուզածով լինի ու մի բան
— Վահան, խնդրում եմ, մի գնա: Մնա ինձ հետ, այնուամենայնիվ, վաղը աշխատանքից հետո գալու ես ինձ մոտ, միանգամից մնա։ -Ոչ, Ալլա: Ես չեմ կարող այդպես անել, պարզապես
Էս հարևաններս իրանց արևին տունը ռեմոնտ են անում։ Հերիք չի սաղ օրը դռելի ու եսիմ ինչ գրողի ձենա գալիս ամբողջ շենքով, մի բան էլ ինչ զիբիլ կա, սաղ հանում
Իմ խելքն ասա, որ խաբնվեցի մարդուս սիրուն խոսքերին ու եկա գյուղ հարս։ Ախր ի՞նչ էի մտածում էլի, ու՞ր էր իմ ուղեղը, որ ես դրան հավատում էի։ Չեմ կարա բաժանվեմ
Մարդուս ու սկեսուրիս հետ քաղաքից դուրս էինք գնում: Ճանապարհին տեսա, որ սիրուն արևածղիկներ կան ու նենց սիրտս ուզեց, որ մի հատ սիրուն նկար ունենամ ըտեղ
Ես ապրում եմ ամուսնուս ծնողների հետ։ Ամուսինս կիրթ ու զարգացած մարդ ա, ինչը չեմ կար ասեմ իրա ծնողների մասին։ Ցավորք սրտի, իմ կիսուրն ու կեսրարը էդքան էլ
Խնամիներս լավ մարդիկ են չեմ բողոքում, համ հարսիս հարցումա բախտս բերել, համ էլ աղջկաս կիսուրն ու կեսրարն են լավը։ Դե նենցա մենք էլ նենց խնամիներ ենք, որ
Ախպերս փոքրուց իմ համար մի ուրիշ աշխարհ ա էղել, համ հեր ա էղել, համ մեր ու արել ա ամեն բան, որ ես հանկարծ ոչ մի բանի կարիք չունենամ: Ես իրան ուղղակի պաշտել
Արդեն իմ խոսքը ասել եմ՝ որպես մայր։ Ես չեմ պատրաստվում ոչինչ փոխել, նորից վերանայել որոշումս, քանի որ ամեն ինչ ունի իր պատճառները։ Ընդհանրապես, միշտ եմ